Jaargang nr. 23 2009 Later had ik een grotere flat. In het ziekenhuis in Breda had ik een priester als patiënt verzorgd. Hij was missionaris geweest in Trinidad. Hij wilde graag bij mij in komen wonen, omdat hij verder ook niets had. Daarom hebben we samen een huis gekocht in Hoeven. Later gaf hij aan dat hij toch weer als priester aan het werk wilde. Hij had er wel moeite mee, "want", zei hij, "dan laat ik jou alleen". Ik antwoordde: "Je moet gewoon doen, wat je doen moet. Ik heb plezier aan mijn werk". We hebben het huis verkocht en ik kreeg een huis in Etten-Leur. In die tijd werd mijn vader ziek en heb ik twee maanden verlof gekregen om hem te verzorgen. Mijn moeder kon dat niet meer. Mede daardoor ben ik langer in Etten-Leur gebleven dan ik van plan was. Na die zeven jaar wilde ik wat dichter bij mijn familie wonen, weer boven de rivieren. Ik was toen bijna 50. In Bilthoven werd een directrice gezocht. Ik ben daar wezen solliciteren, waarbij ik gezegd heb dat ik eerst een gesprekje wilde hebben met de verpleging, de bewoners en de econoom. Ik ben wel voor de verpleging, maar dat gesprek met de bewoners was ook belangrijk. Eén van die dames had gezegd: "Het zal wel een uitgemaakte zaak zijn". Toen heb ik gezegd, dat er nog helemaal niets besloten was. Ze ging er helemaal rechtop van zitten, zo van "verroest, ik heb ook een stem in het kapittel". Daar ben ik gebleven tot aan mijn pensioen. Terugkijkend heb ik een mooie tijd gehad, zowel in als buiten het klooster. Ik woon nu erg naar mijn zin hier in Uitgeest. Laatst vroeg iemand aan mij: "Bent u gescheiden?", waarop ik antwoordde: "Ja, ik ben een gescheiden vrouw, maar ik heb nog wel contact met zijn moeder". Zij vroeg: "Wie is zijn moeder dan?" Toen heb ik gezegd: "Nou, gewoon, Maria! Ik ben gescheiden van de Heer en Maria is zijn Moeder!" Ik ben een echte Maria-vereerster. Beste mevrouw Rietveld, hartelijk bedankt voor het openhartige gesprek. Eén ding is mjdaarbjwel duidelijk geworden: u bent iemand met het hart op de tong, maar datzelfde hart klopt voor al diegenen die zorg nodig hebben. Zij kunnen altijd op u rekenen. Geweldig! Gerda Kuyper-Bruschke 24

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Jaarboek Stichting Oud Limmen | 2009 | | pagina 25