Jaargang nr. 22 2008
was het kompost, dus het was ook voeding voor de bodem. Aardig is dat tot op de
huidige dag zo hier en daar in de weilandjes nog bollen bloeien die in die tijd als
cultuur ontsnappers via de compost daar terecht gekomen zijn.
Het toneel
Natuurlijk voelde ik mij een mazzelzak. Ik had een revolver en een dubbeltje
verdiend, dat was toch geen appelepap.
Vol trots toonde ik mijn revolver op de bijeenkomst en ik herinner mij nog goed dat
Sennie meteen uitriep: "Noh joh, daar kunnen we een triller voor maken." We waren
het allemaal eens met Sennie: we gaan op het toneel.
En Sennie kreeg meteen de opdracht om dan maar een bloedstollend verhaal op
schrift te zetten, zodat ieder van ons zijn rol kon instuderen. Dat kwam dik voor
mekaar; mijn rol was maar een heel kleintje: ik was de zoon van mijn oudere broer
Cor (die moest vermoord worden) en Sennie zelf had de rol van de slimme detective
gehouden. Ad Valkering moest de schurk zijn die de rijke vader van mij moest
omleggen, allemaal goed geregeld. Maar de revolver kon niet schieten. Trots droeg
ik de oplossing aan: ik had toch maar een klein rolletje en dan had ik genoeg tijd om
achter de coulissen met een latje op een kist te slaan op het moment dat Ad zijn laffe
moord op vader Cor zou plegen. Het plubliek had toch nog nooit een revolver horen
knallen, zodat zij niet wisten hoe het moest klinken.
Onze toneel uitvoeringen waren een succes en zeker de 2 cent waard. Griezelen is
gezond voor kinderen!
Piet van der Steen
57
