Jaargang nr. 21 2007
veertig in het kerkkoor gezongen, maar vanwege die trap om naar het koor te komen,
ging dat niet meer. Ik dacht, daar moet ik dan maar mee stoppen, want
"Straks duvel ik er nog af
En nu is onze Piet al bijna veertig jaar koorlid.
Zingen, dat houdt een mens op de been! Vroeger, dat de jongens nog thuis waren,
riep ik ze niet 's morgens onder aan de trap, ik zong ze altijd wakker! Zo van: "Rinus,
opstaan! lneke, 't is tijd!" als het beieren van een klok, zeggen mijn jongens. Maar ja,
dan wisten ze dat ze eruit moesten! Ik had een flessie thee klaar staan en een
broodje in de krant, die konden ze meenemen naar de kerk en dan gingen ze gelijk
door naar school. Later ging het kerkkoor beneden zingen. Toen zeiden ze nog:
"Mens, dan kom je toch weer terug bij ons!',' maar voor mezelf vond ik het mooi zo.
Het gaat allemaal gewoon door, ook al ben ik er niet, dacht ik. Er zijn er genoeg met
een goeie stem. Een mooie stem kan je niet kopen.
Van links naar rechts: Geert, Piet, Vader, Henk, Moeder, Riek en AH.
48