Jaargang nr. 21 2007 en Aris werkte toen toevallig zo dicht bij huis dat hij maar geen schaftbrood had meegenomen, want hij kon onder de middag zo in huis stappen en warm eten samen met Geertje. Ook kon hj zich dan even doorwarmen. Geertje moest dan wel zorgen dat de prak op tafel stond om twaalf uur. Nou dat was geen punt, Geertje was handig en een voorbeeldige huisvrouw. Het echtpaar had geen kinderen en dus kon zj zich helemaal op het huishouden toeleggen en ze deed ook nog wat naai-, brei- en verstelwerk voor grote gezinnen en oude mensen. Het had die nacht weer wat gevroren en toen Geertje de tuin inging om te kijken welke groente ze zou nemen bedacht ze zo lopende voort dat ze nog een hompje bloedworst had liggen. Waar kon dat bij, dacht ze. Oh ja. een roodkooltje, dat is heerljk bj de bloedworst en zo besloot ze die combinatie te kiezen voor het middagmaal. Ze had een groot keukenmes mee en daarmee sneed zj het kooitje van de stronk en ging ermee naar binnen. Het kooitje was stijf bevroren en daardoor had de goede vrouw stjve vingers van de kou. Zj dacht: jj moet eerst maar even dooien en zj legde hem op het fornuis dat met een briketje nog zacht lag te gloren. Intussen ging zj naar het boetje om wat hout te halen voor het fornuis. Zj hakte een lekker handje vol en ging daar het fornuis mee vullen, dan zou de kooi snel gedooid zijn, dacht ze. Maar dat ging helaas helemaal fout voor het arme mens. Het offer van Kaïn Kennelijk zat er neerslag in de lucht, of was de pijp of de schoor- steen verstopt, want binnen weinig minuten stond haar keukentje vol rook. Wat zullen we nou hebben! dacht zij, en onwillekeurig deed dat tafereel haar denken aan Kaïn en Abel. Zj zag de beelden weer 39

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Jaarboek Stichting Oud Limmen | 2007 | | pagina 40