Jaargang nr. 21 2007
Het was maar van 2 personen. Maar zoiets had ik bj mj thuis nog nooit
gezien.
Daarna liep ik na ieder karwei naar de winkel en bleef bedeesd om het
hoekje van de hal en winkeldeur staan gluren of tante me zag, om dan
een nieuwe opdracht te krjgen.
Oom en tante waren hartelijk voor me. Ze hadden zelf toen nog geen
kinderen. Ze hadden het idee opgevat dat ze me wel eens extra zouden
verwennen op zaterdag. Ik was een tenger klein meisje uit een groot
gezin, dus dat was'kasie'voor ze. 'S avonds moest ik dus evenals onder
de middag bljven eten. Alhoewel ik dat zelf vreseljk vervelend vond. Ze
hadden ni. Van m'n ouders gehoord dat ik kon eten als een 'djker'. Maar
thuis was iets anders: aan een grote tafel met velen waar niemand op
elkaar lette.
Bj oom en tante moest ik aan de kop van de tafel zitten. Hun beiden aan
weerskanten van mj. Er stond roomboter op tafel, een pakje dus, en een
kistje makreel. Er werd me voorgedaan hoe ik het brood moest
beleggen. Van de smalle kant van de roomboter moest ik 2 plakken
afsnjden en op de boterham leggen. Daarna dik makreel erop als beleg.
Oom en tante bleven me stralend aankjken. Ik kon van pure zenuwen
bjna niets door m'n keel krijgen. Ik zei dan ook al vlug dat ik genoeg
gegeten had. Maar daar namen ze geen genoegen mee: "Niet zo
bescheiden, hoor' enz. enz. 'Toe, pak nog een krenten kadet" Gelukkig
droeg ik een rok en een onderbroek met elastiek in de pjpen. Dus na
een hap verdween er tegelijkertijd een stuk cadet onder m'n rok in m'n
onderbroek. Ik zat bjna te kokhalzen van de zenuwen.
Maar toen was de dag voorbj. Omdat het winter was, kwam m'n oudere
broer Johan me ophalen. In het donker, achterop de fiets deed ik m'n
verhaal. En broer Johan wist zoals altjd een oplossing. Hj zei: 'Bj Jan
de Rooy lopen altijd kippen los.
35
