Jaargang nr. 21 2007
verhuisden hadden we onze drie kinderen al. Ard, onze oudste was toen
9 jaar oud. Marlies, onze dochter was 6 en de jongste Japie was 3.
Onze jongens vonden het schitterend; zj hadden geen moeite met het
Frans spreken op school. De twee oudsten gingen per ongeluk eerst
naar een openbare school. Maar toen we ons na de planttjd, in februari
1981 definitief vestigden gingen de kinderen naar een katholieke school.
Via de school kregen we al snel goede contacten.'Soeur' Marie, het
hoofd van de school was er maar wat trots opdat ze drie van die
hoogblonde koters op school kreeg. Het leuke was dat Marlies toen 6
was en naar de eerste klas ging bij de zusters. Zj moest de Franse taal
nog leren. Dat was voor de zusters een uitdaging; om van Mariies een
modelletje te maken, een kind dat het Frans spreekt zonder accent.
Soeur Marie was later zo trots als een ouwe aap, want volgens haar
sprak Marlies het beste Frans van de school. Onze Ard kwam in de
derde klas terecht en was al te oud om accentloos te leren spreken. Als
hj nu aan de telefoon komt wordt er gevraagd: "Spreek ik met de vader
of de zoon?" Ze horen z'n Hollandse accent. Onze jongste, Japie,
spreekt het dialect van hier, hj is met die kleine rotjochies van hier
opgegroeid.
Kees en Lida links met Ard en Marlies
rechts met Japie en Marlies in 1983
29
