JAARGANG NR. 20 2006
Houden en dus werd besloten om het maar voor rekening van de kas te nemen.
Alles goed en best, maar dat bracht het jaarlijks batig saldo weer in gevaar. Het
gevolg daarvan was weer dat de schuld niet kon worden afgelost en zo kreeg het
bestuur nogal eens probleempjes op te lossen.
De besparing
Maar een van de bestuurders riep: Eureka! Hij had de oplossing. In de statuten stond
dat de overledene per rouwkoets werd vervoerd vanaf het sterfhuis naar de kerk en
vervolgens grafwaarts werden gedragen. Welnu, sommige leden woonden zo dicht
bij de kerk dat die niet per koets, maar door de dragers te voet kon- den worden
vervoerd. Dat spaarde een koets uit en dus geld. Eventueel een kleine wijziging in de
statuten en het was geregeld. Dat zou worden voorgelegd op de eerstvolgende
algemene ledenvergadering.
Het financiële beleid van de vereniging overziende kan je vaststellen dat er bijzonder
wijs met de centjes is omgesprongen. De tering werd naar de nering gezet, en zij
lieten zich niet gek maken als er leden opstonden met prachtige plannen. Die
mensen waren dan bij begrafenissen geweest in andere plaatsen waar zij de
nieuwste snufjes zagen. Het bestuur deed zulke voorstellen altijd af met: 'Daar is
geen geld voor' De jaarlijkse batige saldi lagen zo ongeveer tussen de driehonderd
en duizend gulden. Daar werd met kleine beetjes van afgelost en de rest ging naar
de reserve waar eventueel nieuwe aanschaf uit werd betaald.
De Penningmeester kreeg ieder jaar bezoek van een door de algemene
ledenvergadering benoemde financiële commissie. Zeg maar kascontrole. Dat waren
ieder jaar anderen, ook al kwamen vaak dezelfde namen later weer terug. Een kleine
greep uit
58
