JAARGANG NR. 20 2006 Dat was op zich niet zo gek want inderdaad: levende leden zijn goedkope leden. Derhalve was het in het belang van de vereniging om de betalende leden zo lang mogelijk in leven te houden. Maar nee, de vergadering kon de grap waarschijnlijk wel waarderen, maar niet honoreren. Het werd een stille mis. Dan werden er op die zelfde vergadering nog wat zaakjes behandeld als een beloning voor de koster voor het klokken luiden. Hij kreeg daarvoor vijf gulden per jaar. Ook was men van mening dat de penningmeester een kleine vergoeding moest krijgen voor het vele werk. Zo kwam er voor de penningmeester een vergoeding van fl 25,- per jaar in het vooruitzicht. En dat waren de laatste notulen vóór de oorlog. Op 10 mei 1940 werd ons landje overrompeld en kwam het landsbestuur in handen van de bezetter. In Paradiso... Van die oorlogsjaren zijn geen notulen bewaard gebleven, maar er is weinig fantasie voor nodig om te bedenken hoe moeilijk de vereniging het toen heeft gehad. Ik herinner mij overduidelijk een begrafenis uit die jaren. Het was een trieste, mistige decembermorgen. Omdat er razzia was zaten wij, mijn broers en een paar vrienden, op de zolder van het Pius gebouwtje. Op de weg, pal voor de Pius stond een mof die alles wat op de weg zou verschijnen terug moest sturen. Wij moesten dus wel erg stil zijn om ons verblijf op het zoldertje niet te verraden. Plotseling werden wij opgeschrikt door dat iemand buiten luidkeels liep te zingen. Wij herkenden daarin direct de stem van pastoor van Leeuwen, en vol medelijden stelden wij vast dat die zo sympathieke pastoor gek geworden was. Toen wij door de glazen dakpan naar buiten keken ontvouwden zich voor onze ogen een aangrijpend schouwspel. Vier oude mannen droegen 56

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Jaarboek Stichting Oud Limmen | 2006 | | pagina 57