Jaargang nr. 19 2005
Het huisje van Piet en Geert Dekker, vlak voordat
het is gesloopt in het begin van de jaren '60.
werd na negen dagen het vonnis geveld. De patiënt werd beter of ging dood. En
Jaapie ging dood. Dat was voor Geertje de zwartste dag uit haar leven en die klap
kwam zij nooit meer te boven. Zij was in feite een vrome vrouw, zoals bijna iedere
dorpeling in die dagen, maar toch God had haar Jaapie afgepikt en dat kon zij
Hem maar moeilijk vergeven. Zij meende dan ook dat ze er recht op had om Jaapie
zo nu en dan te mogen zien, nu hij daar boven tussen de sterren bij God verbleef.
Zo kwam het dat zij 's avonds, bij heldere sterrenhemel, op het erf verscheen en
luidkeels naar Jaapie riep. Mogelijk verscheen in haar verbeelding dan de arm van
God of van Diens engel, want plotseling kromp zij dan ineen en riep beschaamd: "O
nee, 0 nee!, ik zal het niet meer doen.' Maar dit ritueel
56
