Jaargang nr. 19 2005
in werkelijkheid is. Zeven jaren na dit kleine gebeuren met het onbelangrijke
vliegtuigje, was in de vroege morgen van de 10e mei 1940, de lucht ook boven
Limmen gevuld met afschrikwekkende bommenwerpers. Zij gooiden hun verderfelijke
last op het inmiddels juist gereedgekomen vliegveld Bergen. De daar staande Gl
gevechtsvliegtuigen van Fokker fabricage werden snel vernietigd met een serie
bommen op het vliegveld.
Dat was nieuw avontuur, maar toch heel anders, wel spannend maar zeker niet leuk.
Een grote oorlog is doorlopend avontuur, de angstige gevoelens uit de begin periode
maken plaats voor verharding en overlevingsdrang. Wegschuilen voor razzia's en
onderduiken zijn voor jonge mensen avonturen. Er is sprake van spanning.
Ik herinner mij dat een van onze kameraden, toen wij in ons hol in de wal, achter wat
nu het verkenners bosje heet, verscholen zaten en de moffen over ons hol heen het
bosje in renden maar ons niet vonden, zei: "Nou voel je tenminste dat je leeft hé" Ja,
ook dat zijn avonturen, maar toch niet het soort avonturen waarvan je kan genieten.
Omdat wij ondergedoken leefden moesten wij er altijd voor zorgen om voor de vijand
onzichtbaar te zijn. Onze ervaring leerde dat de Duitsers nooit in het gebied van het
Limmer Die kwamen en dus was dat heel vaak ons leefgebied.
Wij trokken dan met onze kano's, roeibootje of met de praam van Dorus Swart naar
het Overdie. Uit Engeland trokken altijd vliegtuigen over op weg naar Duitsland met
een bommenlast. Zij werden vaak geëscorteerd door jachtvliegtuigen. De 'Spitfire'
was een geducht vechters baasje en als er dan een Duitse jager op af kwam was het
feest. Zo'n gevecht leverde een spectaculaire show op en eindigde steevast eerst
nadat een van de twee was neer gestort. In onze fantasie was dat natuurlijk altijd de
Duitser, maar in werkelijkheid was het ook wel eens andersom.
30