Jaargang nr. 19 2005 in werkelijkheid is. Zeven jaren na dit kleine gebeuren met het onbelangrijke vliegtuigje, was in de vroege morgen van de 10e mei 1940, de lucht ook boven Limmen gevuld met afschrikwekkende bommenwerpers. Zij gooiden hun verderfelijke last op het inmiddels juist gereedgekomen vliegveld Bergen. De daar staande Gl gevechtsvliegtuigen van Fokker fabricage werden snel vernietigd met een serie bommen op het vliegveld. Dat was nieuw avontuur, maar toch heel anders, wel spannend maar zeker niet leuk. Een grote oorlog is doorlopend avontuur, de angstige gevoelens uit de begin periode maken plaats voor verharding en overlevingsdrang. Wegschuilen voor razzia's en onderduiken zijn voor jonge mensen avonturen. Er is sprake van spanning. Ik herinner mij dat een van onze kameraden, toen wij in ons hol in de wal, achter wat nu het verkenners bosje heet, verscholen zaten en de moffen over ons hol heen het bosje in renden maar ons niet vonden, zei: "Nou voel je tenminste dat je leeft hé" Ja, ook dat zijn avonturen, maar toch niet het soort avonturen waarvan je kan genieten. Omdat wij ondergedoken leefden moesten wij er altijd voor zorgen om voor de vijand onzichtbaar te zijn. Onze ervaring leerde dat de Duitsers nooit in het gebied van het Limmer Die kwamen en dus was dat heel vaak ons leefgebied. Wij trokken dan met onze kano's, roeibootje of met de praam van Dorus Swart naar het Overdie. Uit Engeland trokken altijd vliegtuigen over op weg naar Duitsland met een bommenlast. Zij werden vaak geëscorteerd door jachtvliegtuigen. De 'Spitfire' was een geducht vechters baasje en als er dan een Duitse jager op af kwam was het feest. Zo'n gevecht leverde een spectaculaire show op en eindigde steevast eerst nadat een van de twee was neer gestort. In onze fantasie was dat natuurlijk altijd de Duitser, maar in werkelijkheid was het ook wel eens andersom. 30

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Jaarboek Stichting Oud Limmen | 2005 | | pagina 31