Jaargang nr. 19 2005
stukje heel hard liep; het leek dan net een vlinder, ze liep zo licht, het was alsof ze de
grond niet raakte.
Ik dacht dat ik het alleen zag maar Klaas keek ook want hij zei: "o, dat is Gré, dat
jongste meidje van Jaap, ja die is heel vlug, zij komt sturen met tiemen. ''Tiemen is
het op hopen schuiven van de geharkte weerzen. Dat gebeurde toen nog door
middel van een ponder, (een dikke paal) aan lange binten getrokken een paard.
Een van de jongens stond dan op dat ponder en hield zich door een lange middenlijn
in evenwicht en wanneer Gré het paard aanzette om te trekken, begon hij te roepen
hoe zij sturen moest; daar gebruikten ze vroeger in ons dialect drie termen voor:
"Va'je of, d'r deur en nei je toe!'
Doordat zij zo atletisch was, was het heel mooi om naar te kijken. Want als er
geroepen werd. 'd'r deur," dan stuurde zij het paard door de weers maar zij zelf
'zweefde' er over en als er dan klonk, linei je toe en d'r deur! 'veerde'die
wapperende zomerjurk weer terug over de weers, onderwijl het paard er door
sturend.
Wij zelf hooiden ernaast en dan liet ik als jongen daar graag schuin het oog op
vallen. In m'n geest hoor ik het ook nog: 'Va'je of! d'r deur! nei je toe!"
Maar mijn mooiste herinnering is het beeld uit mijn ooghoeken; van 'die wapperende
zomerjurk!'
Piet Buur
23