Jaargang nr. 19 2005 stukje heel hard liep; het leek dan net een vlinder, ze liep zo licht, het was alsof ze de grond niet raakte. Ik dacht dat ik het alleen zag maar Klaas keek ook want hij zei: "o, dat is Gré, dat jongste meidje van Jaap, ja die is heel vlug, zij komt sturen met tiemen. ''Tiemen is het op hopen schuiven van de geharkte weerzen. Dat gebeurde toen nog door middel van een ponder, (een dikke paal) aan lange binten getrokken een paard. Een van de jongens stond dan op dat ponder en hield zich door een lange middenlijn in evenwicht en wanneer Gré het paard aanzette om te trekken, begon hij te roepen hoe zij sturen moest; daar gebruikten ze vroeger in ons dialect drie termen voor: "Va'je of, d'r deur en nei je toe!' Doordat zij zo atletisch was, was het heel mooi om naar te kijken. Want als er geroepen werd. 'd'r deur," dan stuurde zij het paard door de weers maar zij zelf 'zweefde' er over en als er dan klonk, linei je toe en d'r deur! 'veerde'die wapperende zomerjurk weer terug over de weers, onderwijl het paard er door sturend. Wij zelf hooiden ernaast en dan liet ik als jongen daar graag schuin het oog op vallen. In m'n geest hoor ik het ook nog: 'Va'je of! d'r deur! nei je toe!" Maar mijn mooiste herinnering is het beeld uit mijn ooghoeken; van 'die wapperende zomerjurk!' Piet Buur 23

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Jaarboek Stichting Oud Limmen | 2005 | | pagina 24