Jaargang nr. 19 2005
om dag en nacht langs de spoorlijn te laten patrouilleren, keek de raad vol onbegrip
naar hun voorzitter.
"Zou die man water zien branden','vroegen zij zich af. Nee, zoiets was werkelijk
overbodig. Sabotage in Limmen was ondenkbaar. Er werd dan ook niet
gepatrouilleerd. De raadsleden kregen gelijk, er gebeurde niets in Limmen op dat
gebied.
Hoera, de koningin is jarig
In sommige gemeenten werd ook toen al Koninginnedag gevierd. In Limmen was
men nog niet zover. Oranje had in Limmen de handjes nog steeds niet op elkaar
kunnen krijgen.
Dat was historisch zo gegroeid en antipathie laat zich niet in een handomdraai in
sympathie omtoveren.
In het verleden waren de Oranjes papenhaters geweest, en dat waren zij mogelijk
nog wel. Maar dat meisje Wilhelmina was in feite de enige Oranje die nog bestond,
en zo kwam het dat een paar mensen in Limmen wilde proberen of er een feestje te
bouwen zou zijn. Zij dienden een verzoek om subsidie voor dat doel in bij de raad en
wachtten vol spanning op de beslissing. Het zat ze niet mee, want op de dag van de
vergadering was de burgemeester (een oranjeklant) dringend verhinderd. Zijn stoel
werd ingenomen door de loco, wethouder Pepping.
De mannen deden er niet lang over: Afgewezen. Zij moesten eerst maar eens een
collecte houden in het dorp, was het oordeel van de raad. Nou dat gebeurde ook en
het feest werd gevierd.
Of het een echt knalfeest is geworden weet niemand, maar ze kwamen wel geld te
kort. Het comité diende een verzoek om een subsidie van fl 40,- in bij de raad en de
burgemeester, die toch zijn baan als burgemeester van Limmen aan Hare Majesteit
te danken had, was natuurlijk vóór. Maar de raadsleden dachten
10
