Jaargang nr. 18 2004
De eerste Limmen vuilophaaldienst
Kort nadat de eerste bewoners waren gearriveerd vroeg een van de bewoonsters
aan mij of ik wist wanneer de gemeentelijke vuilniswagen langs kwam.
Ik moest haar teleurstellen: dat zou wel sint-juttemis kunnen worden want zoiets
bestond in Limmen niet. De mensen brachten hun afval zelf naar de stortplaats aan
het Laanderstet. Jan Krom, onze gemeente werker, was daar altijd op zaterdag en hij
zorgde er voor dat glas, ijzer enz. gescheiden werd van afval dat verteren kon.
"Diggelen in de schuit"' riep Jan ons dan toe en composteerbaar afval ging op een
grote hoop die na verloop van tijd door de boeren werd weg gevaren en naar hun te
laag liggende dergen in de polder werd gebracht.
Zo komt het dat er in die opgehoogde dergen tot op de huidige dag nog ieder
voorjaar bolbloemen bloeien. Dat zijn cultuur- ontsnappers die met het tuinafval zijn
meegekomen.
Toen ik de goede vrouw had verteld dat zij haar vuilnis zelf moest wegbrengen betrok
haar gezicht. Daar zag de vrouw geen gat in, maar ik wel. Ik zag een mogelijkheid
voor een bijverdienste: een gat in markt. Ik bood spontaan aan om tegen een kleine
vergoeding vuilnisman te willen worden. Wij kwamen overeen om voor tien cent per
week, iedere zaterdag haar van haar vuilnis te zullen verlossen. Wij beschikten thuis
over een uitstekende handkar en die mocht ik gebruiken. Samen met mijn broer
Martien, die anderhalf jaar ouder was dan ik, gingen wij het rijtje huizen langs en
kregen natuurlijk iedereen als klant. Dat was een stevig karwei want de wegen waren
niet zo best en de kar was voor kleine jongens zwaar genoeg.
Maar het verhoogde ons zakgeld met zoveel procenten dat wij het er best voor over
hadden.
Die gouden berg bleef niet onopgemerkt natuurlijk. Een jongen
uit de buurt probeerde er tussen te komen door voor vijf cent het vuil naar stet te
brengen. Wij raakten een paar klanten kwijt
46
