Jaargang nr. 17 2003
er met een mijl, in het land waar hij was, werd bedoeld. In Nederland
was een mijl: 5,5 km. De Engelse mijl was 1,6 km. In Noorwegen en
Zweden was een mijl 10 km en in Frankrijk 4,4 km.
Dat was slechts een kleine greep uit de talloze verschillen in
afstandsbenamingen op ons halfrond.
De sanering
Voor ons in Limmen waren oppervlakte maten belangrijk. De tuinders,
boeren en bollenkwekers hadden daar dagelijks mee te maken. Zij
spraken van "bunders" en "Rijnlandse roeden".
De "Roelat" was een stok met een lengte van 3,76 m.
Daarmee gingen de controleurs van de "Sierteelt centrale" (later
"Produktschap voor siergewassen" genoemd) ieder voorjaar rond in
het dorp om de arealen bloembollen bij de diverse kwekers te meten.
Wat was nl. het geval: in 1929 kreeg de wereld-economie te maken
met een crisis en als gevolg daarvan daalde de export van
bloembollen dramatisch.
Dat leidde er toe dat de niet verkochte partijen bloembollen door de
kwekers maar weer werden opgeplant, met als gevolg: overproductie,
en derhalve dramatisch lage prijzen.
De bloembol was tot dan toe een prachtig winstgevend Nederlands
product geweest en dat kon je niet zo maar verloren laten gaan.
Begin jaren '30 besefte men dat het zo niet verder kon. Men stak de
koppen bij elkaar en na lange discussies kwam een saneringsplan uit
de bus.
Dat plan hield in dat men de teelt wilde beperken. Iedere kweker zou
een vast te stellen areaal bloembollen mogen kweken en wie daar
boven ging, kreeg een flinke boete en vernietiging van het te veel
geteelde.
Er was besloten om de grootte van de teeltvergunning te laten
afhangen van het aantal kilo's bloembollen dat een kweker ter
vernietiging inleverde. Dit ter vermindering van de overproductie.
50
