Jaargang nr. 17 2003 onderkomen zoeken. De ouders van Bregt vonden dat wel erg bont en hebben toen alles met een notaris geregeld om te zorgen dat bij hun dood de kinderen niet in de kou kwamen te staan. Ze mochten eens per jaar bij haar op bezoek en als er een "gunstige" overste was, mocht het twee keer. Maar Pietje mocht vanuit het klooster niet thuis komen. Ze ging in het klooster in 1926 en kwam voor het eerst in Limmen terug toen haar vader en moeder 40 jaar getrouwd waren, in 1943. En dan moesten ze het in het Maria-oord vieren. Later werden de regels wel wat soepeler en kon ze bv. bij het overlijden van vader naar huis. Het verbaasde haar niet dat het geloof zo veel terrein verloren heeft, er was toch geen aardigheid meer aan, zo. De eerste baantjes Bregt moest dus gaan werken en dat heeft ze dan ook genoeg gedaan. Tot haar 14e werd ze uitgeleend aan buurvrouw Admiraal. Die zat nog volop in de kleine kinderen en kon al het naai- en verstelwerk niet meer bijhouden. Dat werk werd met gesloten portemonnee gedaan, burenhulp; dat werkte toen nog zo. In loondienst begon ze bij de Limmer slager Snel, in de huis-houding. Daar liepen al 13 kinderen rond, maar evengoed bleef ook zij daar slapen. Met zoveel mondjes te vullen had de slager een krappe beurs, dus de verdiensten waren karig; 5 gulden in de week. Zaterdagmorgen moest ze om 5 uur op. En pas 's avonds laat, als er geen klanten meer kwamen, mocht ze aan het schoonmaken van de winkel beginnen. Ze opperde nog eens: "Doe de deur dan dicht om 7 uur", maar hij vond "De klant is koning, dus we gaan pas om 8 uur dicht". Dan had je dus al 13 uur achter de rug; voor een jong meisje toch een aardige ruk. Later kreeg ze werk als wasvrouw bij Dirkson van de Uitgeester-weg. De eerste de beste keer zei de vrouw des huizes, Marie van de Kamer, aan het eind van de dag: "Ik ben blij dat je komt, maar ik wou wel dat je een half uur eerder kwam." De vrouw stond zelf al om 3 uur op. Ze hadden 8 of 9 kinderen. Er woonde ook nog een zus van haar. Die was weduwe, met een kind en kon niet op haar eigen blijven wonen. Dus er was een was te doen van 40 Hes-Swart, Piet Hes. Onder Jaap Brakenhoff, Theo Hes, Dorus Swart, Maartje Kraakman, Piet Hes, Jannetje Brakenhoff-Kraakman, Kees Hes.

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Jaarboek Stichting Oud Limmen | 2003 | | pagina 41