Jaargang nr. 17 2003 voor transport van een militair die eventueel in haar gemeente was blijven steken door een ongeval of ziekte. Zo'n getroffen soldaat moest dan naar een andere oplossing voor handen had moest hij zelf met de soldaat naar diens zijn kazerne worden vervoerd op kosten van de gemeente waarin hij was gestrand. In Limmen had de Schout een regeling opgesteld waarbij die last zo eerlijk mogelijk was verdeeld. Limmer ingezetenen die een rijtuig bezaten moesten om de beurt zo'n transport uitvoeren. In het algemeen waren de mensen in die dagen niet erg rijk en daarom waren er ook niet zoveel mensen die een rijtuig bezaten. Maar de Schout was wel een van de gelukkigen en zo ook Pieter Dekker, de aannemer van publieke werken en tolgaarder. Het was Kerstmis 1823. Of er een noodzaak was geweest om de soldaten op eerste kerstdag op mars te sturen, of dat een militair even naar zijn ouders op visite was geweest, zullen wij nooit weten. Wel wordt gemeld dat een soldaat onbekwaam was om verder te lopen wegens ongesteldheid aan zijn benen. Die ongesteldheid openbaarde zich binnen onze gemeente grenzen en derhalve kende de Schout zijn plicht. Pieter Dekker was juist aan de beurt dus dat kwam goed uit, want ongetwijfeld kenden Pieter en de Schout elkaar heel goed vanwege het geschil om het (niet) afsluiten van de sluiproutes. En nu eerste kerstdag zo'n ritje voor Pieter... Dat zal de Schout zeker een beetje binnenpret en leedvermaak hebben verschaft. Maar dat liep voor de Schout toch minder goed af dan hij had gedacht. Want Pieter had botweg geweigerd; zo ongeveer met de toevoeging: Dat lijkt me net een leuk klusje voor de Schout, even naar Haarlem met die soldaat, kan hij meteen even de nieuwe weg proberen. Kortom, Dekker weigerde het transport. Dat kon natuurlijk niet goed gaan, en dat ging het ook niet. De Schout was de verantwoordelijke figuur in het dorp en dus moest hij zorgen dat alles volgens de regels verliep. Omdat hij niet zo gauw kazerne in Haarlem. Dekker had wraak genomen. 15

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Jaarboek Stichting Oud Limmen | 2003 | | pagina 16