Jaargang nr. 17 2003
Het Rijk ging geld beschikbaar stellen om de weg te verbeteren.
Men zou dat geld wel weer terug verdienen met het instellen van
tolbomen over de weg, op de grenzen van de steden en dorpen.
In 1818 begonnen de plannen vorm te krijgen en kon de
aanbesteding beginnen. De Limmenaar Pieter Dekker, een zoon
van Thijs Dekker, was als jongeman werkzaam bij zijn vader die
een graanhandel dreef. Pieter was 26 jaar oud toen 'de nieuwe tijd'
aanbrak en dacht er over na. Waarom zou hij bij zijn vader in de
graanhandel blijven? De nieuwe tijd lokte met nieuwe uitdagingen.
Moderne wegenbouw was een nieuw vak, in de omgeving van ons
dorp was niemand te vinden die daar verstand van had. De jonge
Dekker nam ontslag bij vader Thijs en ging zich verdiepen in wat
moderne wegenbouw vereiste. Hij meldde zich als "aannemer van
publieke werken" en deed met de aanbesteding mee. Dat lukte
ook, en Dekker kon aan de slag.
De weg moest zo recht mogelijk en dat hield in dat er heel veel land moest
worden aangekocht waar het tracé kwam te lopen.
Toen kwam de eerste tegenvaller, want de eigenaren wilden wel verkopen
maar eerst moesten zij dan de oogst van het land binnen hebben. De
gemeente verzocht aan de Staatsraad om voor dat uitstel toestemming te
verlenen. Het Rijk had immers de macht tot onteigening, als eigenaren
zouden weigeren te verkopen. In het antwoord van de Staatsraad
Gouverneur wordt gezegd dat het verzoek kan worden ingewilligd, maar
dat de schade die geleden wordt door de aannemer en de tiendbezitters
zal moeten worden betaald. Toen de oogst van het land was, kwam er
opnieuw een kink in de kabel. Er was eerder al een taxatie gemaakt
waarbij de grondprijs was afgesproken en daar waren de landeigenaren
het mee eens geweest. Maar nu puntje bij paaltje kwam vond de
waterstaatsambtenaar dat die prijs te hoog zou zijn geweest. Hij maakte
een nieuwe taxatie en legde dat de eigenaren voor.
Geen sprake van natuurlijk; daar namen de eigenaren geen genoegen
mee. Zij eisten dat de eerste taxatie als verkoopprijs zou gelden en verder
wensten zij er niet over te praten. Een onteigeningsprocedure zou weer
meer tijd vergen en
9