Jaargang nr. 16 2002
Gelukkig heeft ook dat niet lang geduurd, Ber Hes heeft zich bereid
verklaard om onze nieuwe voorzitter te worden.
Het doet ons bijzonder veel genoegen dat het gemeentebestuur van
Limmen ons niet heeft vergeten. Toen ons dorp tot de CAL ging toetreden
kregen wij de beschikking over de woning naast de brandweerkazerne,
om die woning als Oudheidskamer te gebruiken. En dat was nog niet
alles. Op het gemeentehuis waren een aantal spullen die voor de nieuwe
gemeente van nul en generlei belang zijn. Voor de Limmers zijn ze echter
van historische waarde. Het college besloot deze spullen in bewaring te
geven aan de Stichting Oud Limmen.
Wij zijn bijzonder verguld met zowel de Oudheidskamer als de spullen en
zijn voornemens om tijdens de eerstvolgende gelegenheid, in ons nieuwe
onderkomen, de spullen aan het publiek te tonen.
Hoe kort is toch een mensenleven
Ik herinner mij nog heel goed dat Wim als jonge
huisarts naar Limmen kwam. Hij volgde dr. van
Oppen op, die ook als jonge arts naar Limmen kwam,
zo omstreeks 1920, en daar tot zijn pensionering zijn
praktijk was blijven uitoefenen. Toen Wim kwam had
hij te maken met een generatie Limmers die niet
anders gewend waren dan Van Oppen als hun dokter.
Bovendien was het een algemeen gewaardeerde
huisarts en de jonge dokter moest die erkenning nog
verdienen.
Maar daar deed Wim niet lang over: binnen de kortste tijd had hij de
sympathie van de Limmer bevolking veroverd en zijn omgang met de
mensen was ontspannen en tactvol. Bovendien was hij jong en daarom
"bij de tijd". Als hij de wijk in ging, nam hij instrumenten mee als
bloeddrukmeters enz. Dat was nieuw voor veel patiënten en dat gaf ook
veel vertrouwen.
4
