Jaargang nr. 16 2002
Op de Lage Weide wonen mensen in eenzelfde levenssituatie bij elkaar,
er is een alarmering en ook vanaf de De Cameren wordt een oogje in het
zeil gehouden. Desondanks kan het evengoed nog wel eens fout gaan.
Op 6 october '75 kreeg een bewoonster op de Lage Weide een beroerte;
ze werd gevonden in haar woning terwijl ze in coma lag. Omdat ze met
niemand connecties had, lag ze al een paar dagen voor er iemand aan de
deur kwam. Ze moesten een ruit inslaan om binnen te kunnen komen. Ze
leefde nog en werd terstond met de ambulance naar het ziekenhuis
gebracht, waar ze na een paar dagen overleed. Het huisje was helemaal
verwaarloosd. Het moest opnieuw geschilderd en behangen worden.
Daarna kon zr. Agnes erin gaan wonen.
Een maand later ging ook zuster Canisia in de Lage Weide wonen. Zij
ging daar van haar pensioen genieten. Zr. Agnes bleef nog tot februari '79
op de Cameren werken.
Als directeur werd zr. Prisca aangesteld, maar die vertrok al in januari. '79.
Voor haar in de plaats kwam per 1 dec. '78 J. Elders.
Vergrijzing en verzwaring van de bejaardenzorg
In 1974 lag de gemiddelde leeftijd van de bewoners op 80 jaar. Het
journaal meldt dat er veel erg oude, hulpbehoevende en demente mensen
bij zijn. Er zijn 16 full-time krachten en 2 voor halve dagen. Het journaal
maakt melding (in 1975) van personeelsperikelen. "We zitten erg krap met
het werk. Veel zieken, ook onder het personeel. Door trouwen zijn 2
bejaardenhelpsters achter elkaar weggegaan. We hebben weer een
advertentie geplaatst om hulp. Maar er komen meestal getrouwde dames
op af die liefst halve dagen willen werken en de weekends vrij. Dat is hier
erg moeilijk."
Het 'liefdewerk' had beduidend aan aantrekkingskracht ingeboet. Een
jeugdige kracht liet na 3 weken gewoon niets meer horen. Nederlanders
wilden er zeker niet meer aan, dus namen ze 'n Surinaams vrouwtje aan;
die was ook getrouwd, maar wilde wel 's avonds en zaterdag en zondag
werken. Zo is dat dus gekomen.
55