Jaargang nr. 16 2002 hectare groot en heette 'het busje'. Dat landje lag op de hoogte van nu de A9. Dat betekende dat, om daar te komen, je langs de boerderij van Dijkman helemaal het Oostpad af moest. Had hij daar gehooid, dan leende hij de praam van boer Zwart om zo het hooi binnen te halen. Boer Zwart was de enige die een praam had. Nadat het hooi binnen was gehaald, werd het vee er lopend naar toe gebracht. Dit vooral omdat na het hooien het eerste nieuwe groen, 'etgroen', lekker zacht was en daarom goed voor de melk. Elke dag moest hij met een roeibootje en de melkbus erop het vee gaan melken. En dan had IJsbrand de derg, dat was puur veegrond. Dat is nu grond van Natuurmonumenten. Het was een lang stuk grond met in het midden een vaart. Je had de grote derg en de kleine derg; daar haalde IJsbrand zijn hooi uit. Dat was heel zwaar werk, maar IJs was handig met de zeis. Die zeis werd gehaard met het haarspit. Dan sla je met een haarhamer op een ijzeren haarspit. Zo sla je hem dunner en wordt de zeis scherper. Het riet wat om de vaart stond werd gemaaid en per bos aan Jaap van der Steen verkocht. Die zette het weer af aan de bollenboeren. Later is door het uitbaggeren van de Schulpvaart de bagger op de derg gestort, daardoor is de grond harder geworden en kon men met de tractor eroverheen. Hoe kwamen ze aan contant geld? Het was een melkveebedrijf, dus de melk leverde altijd wat geld op. Ook als er weer wat kalveren waren, werd er wat vee afgezet. Als hij wilde uitbreiden, moest hij geld lenen. Naast zijn eigen bedrijf moest hij altijd nog bijspringen bij Dirkson. Hij mocht op zijn beurt weer het paard lenen. Daarnaast zijn er ook fok-zeugen gekomen. Toon Min heeft daar nog de stal voor gebouwd. Nicht Riet Kaptein hielp toen nog het grote gezin. Zo hebben die twee elkaar leren kennen. Het was wel zo dat, omdat IJsbrand een zelfstandig bedrijf had, hij geen kinderbijslag kreeg. Maar als secretaris van de Rundvee Fokvereniging en het Onderlinge Veefonds kreeg hij die wel. Al gaf dat wel het nodige werk, elke maand moest de premie geïnd worden. 10

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Jaarboek Stichting Oud Limmen | 2002 | | pagina 11