Jaargang nr 15 2001
Juni '68 werd de eerste paal voor het bejaardencentrum geslagen. Dat
was bij een temperatuur van minstens 27DC. De eerste steenlegging
vond plaats in december met volop ijs en sneeuw. De hoop was dat
het gebouw in 1,5 jaar klaar zou zijn, dus met Kerstmis '70.
Na ampel beraad besloot het bestuur alleen bij Limmer aannemers
aan te besteden. Hierbij kwam de fa. R. Min als laagste uit de bus,
voor iets minder dan een miljoen.
Begin '71 was het zover. De zusters namen afscheid van Maria-oord,
waar ze bijna 60 jaar gewoond en gewerkt hadden. Het voltallige
bestuur was aanwezig met dames. Bloemen en voor elke zusters een
envelop met inhoud. Drie zusters van de school gingen in huize
Beatrix wonen, evenals zr. Tarcisia die in het bejaardenhuis werkte. Zr.
Augustina ging het huishouden doen in huize Beatrix. Zr. Agnes en
Canisia woonden helemaal intern op het bejaardentehuis. Ze waren
wel lid van het convent, maar er was geen slaapplaats over.
De dag erop verhuisden de zusters. In het Maria-oord stond ook alles
al ingepakt. De refter was vrijwel leeg en deed dienst als kantine voor
het personeel. Terwijl het vroeger wel omschreven was als het
'heiligste der heilige' en niemand z'n profane voet over de drempel
mocht zetten.
De eerste vergadering in het nieuwe huis met de opzichter, aannemer
en onderaannemers gaf de zusters weinig moed. De woonvleugel en
keuken waren klaar, ook de kamer voor de directrice en verdere
personeelskamers. Om de zaak te bespoedigen werd voorgenomen
het pand de 20e in gebruik te nemen. Maar de conversatiezaal en
overige ruimtes beneden verkeerden nog in de grootste wanorde.
Het bestuur, met hulp vanaf de kansel ronselde de hulptroepen. 18 en
19 januari was de grote schoonmaak in het nieuwe pand. Het
vrouwengilde en de familie van de bejaarden hielpen mee. De
bejaarden werden ondertussen door zr. Agnes grondig op de
verhuizing voorbereid.
De 20e werd alles in één dag verhuisd. Leden van het vrouwengilde en
het bestuur brachten iedereen persoonlijk naar hun nieuwe stek.
Alleen dhr. v/d Velden werd met de ziekenauto overgebracht; hij was
reeds doodziek en overleed nog dezelfde avond. Er moet er een de
eerste zijn, maar dit was natuurlijk voor iedereen een nare ervaring.
Een rare ervaring was het dat de meeste ouderen de deuren gesloten
hielden en vrijwel niet van hun kamer afkwamen. Ze waren bang dat
70
