Jaargang nr 15 2001 bescheiden dorpje niet hoef te schrikken van een grondprijs van fl. 400,- of een woning van fl. 500.000,-. Maar niet alles was zo goedkoop. Het bestuur rekende op een gemeentegarantie van fl. 750.000,- Geen misselijk bedrag, maar daar werden dan wel het bejaardencentrum en de huisjes van gebouwd. Voor de eerste huisjes werd de huur vastgesteld op fl. 145,- per maand. Dat is ook een aardig verschil met tegenwoordig. En reeds die prijs vond dr. Bremmers maar bedenkelijk naar Limmerse maatstaven. De huisjes konden vrij goedkoop blijven doordat ze werden gebouwd als een leerlingenproject. De architect had zijn bedenkingen over de kwaliteit van het afgeleverde werk, maar besloot loyaal mee te werken. Van de kant van de gemeente werd alle medewerking gegeven. Het gemeentebestuur zag heel goed dat het bejaardentehuis en de wijk er omheen een sieraad voor het dorp zou zijn. Voor die tijd was de opzet ongekend gerieflijk, vooral in vergelijking met de kosten. Maar dat wil niet zeggen dat alles altijd vlekkeloos ging. Zo moesten er enkele bomen het veld ruimen; dat werd op een vrije zaterdag gedaan. Er werd ook als vriendendienst een sloot gegraven langs pastoors bosje. Op het gemeentehuis had het bestuur te horen gekregen dat er een natuurlijke afscheiding moest komen, maar liever geen haag. Dus, wat doe je dan Burgemeester Molhoek was laaiend, maar stond voor een voldongen feit. Hij werd getroost met de belofte dat er opnieuw bomen geplant zouden worden en dat voor de rest alles keurig netjes zou worden. Met de toekomstige bewoners van de Meidoornlaan, waar op dat moment ook gebouwd werd, onderhield het bestuur zorgvuldig contact. De mensen waren van alles op de hoogte en hebben dan ook nooit dwars gelegen. 'Leven en laten leven' was de opstelling. Wie wil er Er werd in de gemeente druk gepeild naar belangstellenden en mensen die so-wie-so in aanmerking kwamen. Dr. Bremmers had al 67

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Jaarboek Stichting Oud Limmen | 2001 | | pagina 68