Jaargang nr 15 2001
fronten en het vertrouwen in hun valuta tuimelde met
duizelingwekkende snelheid omlaag. Niemand hoefde de marken en
shillingen meer en Dekker had er nog een stapeltje van liggen.
Ab Dekker vertelde dat z'n vader in het begin nog wel betaling kreeg,
maar dat geld was tenslotte waardeloos. Na 1918, toen de oorlog
voorbij was, en verloren, kreeg hij niks meer. Dekker leed daardoor
een enorme strop en zijn bedrijf aan de Pagelaan moest hij van
armoed verkopen. Hij vestigde zich met zijn gezin aan de Middenweg,
waar hij zijn (binnenlandse) groentehandel voortzette.
Ook vervoerde hij met z'n kettenwagen groente voor de tuinders in
Limmen naar de veiling.
P.A. van der Steen
EEN GESCHIEDENIS VAN DE OUDERENZORG
IN LIMMEN Deel 3
Herinneringen van zuster Agnes
Ik heb nog de gelegenheid gehad om met zuster Agnes te praten over
het Maria-oord. Kort na de oorlog was ze in Limmen gekomen; ze
verhuisde mee naar "de Cameren" tot haar pensioen en woonde een
tijd aan de Lage Weide. Toen is ze verhuisd naar Warmond, waar ze
nog geruime tijd van een welverdiende rust heeft genoten, heel vief en
helder van geest.
Ze was zelf heel bescheiden over haar werk. De voorstellen die ze
deed, kon ze realiseren doordat ze het goed met het hoofd kon vinden.
Zoals de mannen zeiden die haar hebben meegemaakt, als het hoofd
iets opperde, dan was zuster Agnes degene die het idee enthousiast
omarmde en met veel energie verwerkelijkte.
Zij kon zich nog levendig herinneren dat het eigenlijk een armoedige
boel was. Maar in het dorp waren de mensen niet beter af, dus viel het
niet op. Daar lag menig oudere in de bestede aan de kamer en
56
