Jaargang nr 15 2001
Langzaam maar zeker kwam er behoefte om de wegen toch van een
verharding te voorzien en dan begonnen de discussies over welke weg
er eerst aan de beurt moest komen. Er is niets nieuws onder de zon,
want ook toen al zag je bij de raadsleden vaak het eigenbelang voorop
staan.
Dat wordt duidelijk als je ziet waar hun voorkeuren lagen bij het
aanwijzen van de wegen of weggedeelten waar begonnen zou worden
met verharding. De verharding bestond dan nog uit een laagje sintels,
waarvan het de bedoeling was dat die er door het wegverkeer zelf
werd ingereden. Natuurlijk vonden de dorpelingen dat verbetering van
de wegen een eis van de moderne tijd was. De zandweg was van de
oude tijd en moest dus worden verhard. De 20e eeuw was begonnen;
de eeuw van de modernisering. Bij de gemeente regenden de klachten
binnen, toen de bevolking begon te merken dat er wat aan te doen
was, en natuurlijk wilde iedereen dat het eerst bij hun voor de deur
verhard zou worden. De gemeente was wel van goede wil, maar
helaas liet de gemeente-knip grootschalige aanpak niet toe. Het moest
daarom stukje bij beetje gebeuren en zo ging het ook.
De sintelwegen waren echter niet voor iedereen een genoegen.
Veel kinderen, en ook volwassenen, liepen in die tijd op klompen en
als de klompzool wat dunner geworden was, konden de scherpe
sintels gemakkelijk door de zool heen prikken.
Ook voor paarden was het niet zo prettig om over de sintels te lopen.
Mogelijk beschadigden de scherpe sintels de hoeven van de dieren,
maar bovendien stampten de paarden met hun hoeven de weg tot een
puinhoop. Om dat probleem op te lossen werd in het midden van de
weg een smal straatje gemaakt van klinkers. Dat werd "het
paardenpadje" genoemd.
Begrijpelijk dat met de verharding begonnen werd op wegen waar het
meeste verkeer met wagens plaatsvond. Het Stet was toen nog een
zeer belangrijke laad-en-los-plaats voor Limmen. Vooral door
vervoerders was er dan ook al vaak verzocht om de kade bij het Stet
te verbeteren. Dat ging dan ook gebeuren en ook de wegen van en
naar het haventje werden met voorrang van een laag sintels voorzien.
Voor de boeren, die voor een groot deel hun boerderijen langs de
randen van het dorp bij de weilanden hadden, was dat niet zo leuk.
46
