Jaargang nr 15 2001
hij immers een luizenleven. Weer anderen zouden wel akkoord kunnen
gaan als de man te oud werd, maar dan was een pensioen van
fl. 200,- per jaar wel voldoende, meenden zij. Wokke liet weten dat hij
van dat bedrag niet kon leven en stelde voor als minimum fl. 260,- te
geven.
Hierover werd gediscussieerd in de raadsvergadering maar daar kwam
men niet verder dan de fl. 200,- per jaar. Tevens werd in die
vergadering besloten om dit soort narigheden in de toekomst te
vermijden, door een pensioenverzekering af te sluiten voor een nieuwe
veldwachter. Die nieuwe veldwachter zou er ook best nog een baantje
als gemeentebode bij kunnen doen. Dat leverde hem ook nog een
paar grijpstuivers op. Wokke gaf zich niet zomaar gewonnen. Hij liet
zich niet afschepen met die karige fl. 200,- per jaar.
Hij stelde een ultimatum: fl. 75,- er bij. Zo niet, dan blijf ik in dienst
zolang mijn aardse leven duren zal, al zal ik stram en stijf van leden
worden. De gevolgen daar-
Veldwachter Wokke in betere tijden, geflankeerd door zijn
41
