1
Er werden uitvoeringen gegeven, meestal met toneelstuk, serenades, fancy-fairs, festivitei
ten werden opgeluisterd etc. Een vast gebruik was om aan bruidsparen een serenade te
brengen. Voor de gewone inwoners gold dat meestal voor een 50,-, soms een 40-jairg
huwelijk. Voor leden werden er ook serenades gebracht bij huwelijken, 12,5 en 25 jarig
huwelijk. Bij jubilea van uitoefenaars van een pibliek ambt werd ook een serenade
gebracht. Maar vermoedelijk gold dat niet voor iedereen.
In 1932 werd een mijlpaal bereikt; het corps werd bevorderd naar de 1e afdeling.
Van het begin van de crisis is niet veel te merken; pas vanaf '33 zijn de inkomsten belang
rijk lager dan de uitgaven. Veel was daar niet tegen te doen, al werd er in de
vergaderingen wel eens geopperd dat de directeur maar wat minder moest verdienen en
de donateurs wat meer moesten betalen.
Nogmaals een geloofsstrijd
Het bleven vrijbuiters; vertegenwoordigers van de kerk werden op een armlengte afstand
gehouden. Van een 'geestelijk adviseur', zoals dat in die jaren gebruikelijk was, wilden ze
weinig weten. Ze zullen gedacht hebben: "Geen advies en geen gezeur". Het corps
weigerde toe te geven aan de pressie om zich in katholiek verband te organiseren, het
bleef nog jarenlang lid van een algemene bond van harmoniecorpsen.
Dat wil niet zeggen dat het corps het 'rijke roomse leven' schuwde. Er wordt in de notulen
melding gemaakt van serenades bij jubilea van priesters en van het begeleiden van
processies naar Heiloo.
In 1934 moest er een spoedvergadering aan de 'organisatiekwestie' gewijd worden. De
voorzitter zag er in 't algemeen wel
32
