P.A.van der Steen.
1
IN GESPREK MET COR AL
Interview met Cor Al door Gerda Kuyper-Bruschke
Er was geen oefenkoe
Hoe was uw jeugd, heeft u altijd op de boerderij gewoond?
Jawel, ik heb altijd op de Westerweg gewoond. Nou, en op de boerderij was het al heel
jong meehelpen, hoor, maar je wilde niet anders. Eigenlijk wou ik al jong ook meehelpen
met melken, maar daar most je zeker acht jaar voor wezen. En niet zoals u zegt op een
oefenkoe, maar wel bij een beessie dat een beetje kalm was. Daarvóór had ik wel
konijntjes en schapies om voor te zorgen.
Niet naar het gesticht
U heeft heel lang voor uw moeder gezorgd?
Nou ja, dat ging eigenlijk vanzelf. Moeder was veel mankerende, en die zei wel eens: "as ik
straks maar niet naar het gesticht moet". Daar was ze bang voor. Toen heb ik gezegd:
"dan blijf ik toch voor je zorgen". "Nou, dan moet jij je niet met de meiden bemoeien", zei
moeder dan. Maar ja, zo zie je maar weer, het kan heel anders lopen dan je zelf denkt. Ik
dacht, moeder wordt niet zo oud... Want ze heeft wel tien keer longontsteking gehad! We
zeiden wel eens tegen mekaar: "aan longontsteking gaat moeder niet dood, daar komt ze
telkens weer door". Maar nadat ze het twee keer vlak achter mekaar kreeg, is ze daarmee
heen gegaan. Enige tijd later ben ik in kennis gekomen met Annie en met haar had ik veel
goede jaren.
De rogge is riep
Werd alles door de eigen mensen op de boerderij gedaan?
Jawel, bijna alles. Alleen weet ik nog dat, toen ik klein was, er elk jaar maaiers kwamen.
20
