1
Men had wel medelijden met een weduwe, maar het medelijden met zichzelf was vaak
toch net iets sterker.
In een tijd dat het parool was: "ieder voor zich en God voor ons allen", was er voor Charitas
alleen raad bij kerkelijke of burgerlijke armbesturen, en wie daar naartoe moest liet alle
hoop varen.
Maar Trijntje zou haar brood zelf verdienen en ze zette stevig door. Ze moest proberen een
voet tussen de deur te krijgen, immers alle mensen hadden al een melkboer en dan was
de keuze: een melkboer ontslaan, of er een bij nemen.
Dat laatste gebeurde vaak, en dan werd er een verdeling gemaakt.
Een grote klant
Het Mariaoord kon worden gerekend tot de grootgebruikers.
Trjn ging vragen of zij daar mocht leveren en jawel, dat gelukte. Wel moest zij nog even lid
worden van de RK Middenstandsvereniging maar och, dat was een formaliteit. Zij werd lid
en leverde maar liefst 10 liter melk per dag aan het gesticht. Daar was zij vanzelfsprekend
blij mee.
Dat duurde echter niet lang. De melkhandelaar die daar "de dupe" van geworden was
bedacht een list.
Hij vervoegde zich bij zustereconoom en hield haar voor dat zij toch wel erg oliedom bezig
was. Kon zij dan helemaal niet meer economisch denken?
Hoe meer leveranciers, hoe meer werk en dus hoe meer onkosten.
Logisch toch? Een leverancier is een faktuur en een betaling. Versnippering kost geld,
hield de gedupeerde leverancier haar voor.
Zustereconoom was toch wel onder de indruk van het lesje in efficiëntie die haar
teleurgestelde deelleverancier haar nu zojuist had gegeven. In ieder geval nam zij de wijze
les ter harte en gaf Trjn de bons.
Na enige tijd kwam de penningmeester van de Middenstandsvereniging bij Trjn de
contributie ophalen. Ook Trjn had van dat lesje in efficiëntie iets geleerd want zij vertelde
hem wat er was voorgevallen en zei daarbij dat het economisch niet verantwoord was con
tributie te betalen voor iets waar
9
