1
Het begrootte de vrouw van de burgemeester zó, dat de zusters dit niet konden zien, dat
ze opbelde naar moeder-overste. Ze kreeg permissie om in groepjes het dorp rond te
gaan. De zusters hebben er erg van genoten en de mensen van het dorp vonden het
prachtig dat de zusters mochten komen kijken.
Op 5 mei van het volgende jaar is de helft van de zusters mozaïeken wezen kijken, het
volgende jaar zal de andere helft gaan. Op 6 mei kregen de bejaarden een ritje door het
dorp aangeboden in een trammetje.
In datzelfde jaar wordt er ook voor het eerst gewag gemaakt van het jaarlijkse uitje en de
viering van de kermis in het Maria-oord. Aan de manier waarop het in het journaal wordt
beschreven is echter duidelijk dat het om bestaande tradities ging.
Na een uitgebreide opknapbeurt werd in mei '58 het kerkbestuur uitgenodigd op een diner
met daaraan voorafgaand een rondgang door het huis. Met verlof van Amsterdam mochten
ze ook de refter zien.
De zusters van het goddelijk kind zijn een kloosterorde, maar ze hielden zich bezig met
wereldlijk werk. Voor mij was het dan een verrassing te lezen in welke mate de zusters zich
van de wereld afsloten. De ouderen onder ons zal deze beslotenheid misschien minder
bevreemden. De scheiding was strikt: na het intreden mocht er bv. ook geen contact meer
zijn met de familie. Zo kwam mij het verhaal ter ore over ouders van een zuster. Zij konden
haar alleen op hun gouden huwelijksfeest nodigen omdat zij het vierden in een zaal van
het Maria-oord. Een schrijnender geval vond ik nog het verhaal van een zuster uit ons
dorp, die in het Maria-oord was geplaatst. Haar moeder was overleden en stond
opgebaard in de kerk. Zij kreeg echter geen toestemming om de begrafenis bij te wonen;
zelfs niet om even bij de kist te bidden en een laatste blik te werpen. De persoon die me
deze verhalen vertelde verzuchtte dan ook dan het haar niets verbaasde dat jonge meisjes
er later niets meer voor voelden. Er waren zoveel andere en betere mogelijkheden
gekomen om nuttig te zijn.
Kees Droog
4
