Jaargang nr. 13 1999
Willem koos eieren voor z'n geld, hij deed afstand en vertrok met zijn bruid naar
Duitsland waar hij in 1841 te Berlijn met haar trouwde.
In 1843 overleed hij in zijn paleis te Berlijn, ver weg van het land waar hij, voor z'n
opvolger, een gigantische nationale schuld had achtergelaten.
Alles overziende kan je concluderen dat Willem I het niet gemakkelijk heeft gehad. De
geschiedenis heeft hard over hem geoordeeld; maar ook hij was een product van z'n
tijd en het is te gemakkelijk om alleen hem de schuld te geven.
Hij moest schipperen tussen de zo akelig ver van elkaar af staande bevolkingsgroepen,
in een tijd dat hebzucht als deugd werd beschouwd.
De regenten en hun aanverwanten uit de oligarchie van voor de revolutie eisten de
restauratie en waren behoudzuchtig. Zij hielden elke verandering tegen die hun macht
zou inperken.
Tegenover hen stonden de kleine luiden, die tijdens die revolutie en de daarop
volgende Bataafse vrijheid aan de verlichting hadden geroken. Zij wilden er ook bij
horen.
De gewone man stond in die tijd nog volledig op het zijspoor en was derhalve in het
geheel niet in tel.
Dat volk betekende niets, en daar had Willem ook geen last van.
Tot die laatste groep behoorde de bevolking van Limmen.
De gevoelens van onverschilligheid waren dan ook wederkerig.
Nergens kom je in de archieven ook maar een zweempje van sympathie voor de koning
tegen. Het liet de Limmers Siberisch koud.
P.A.van der Steen.
19
