Jaargang nr. 13 1999
Ondanks zijn afkeer van politiek kwam hij toch in 1840 naar
Den Haag en hij werd voor de koning en de zijnen een ware luis in de pels.
Omdat de grondwet moest worden aangepast vanwege de door de geallieerden
opgelegde vrede met België, en dus afscheiding, kwam Thorbecke met zijn
grondwetsherziening voor de dag.
Het zou overigens nog tot 1848 duren eer zijn grondwet er eindelijk kwam.
Aardig was wel dat men in die dagen een gewoonte had om, behalve met spotprenten,
ook met grafschriften elkaar voor schut te zetten.
Aan dat soort spelletjes deden vaak schrijvers mee en zo ook Eduard Douwes Dekker,
die wij kennen onder de schrijvers naam Multatuli.
Thorbecke kennen wij als een groot staatsman en voorvechter voor democratische
rechten. Dat zal zeker waar geweest zijn; maar hij was ook de zoon van een
tabakshandelaar en voor zijn familie waren de koloniale bezittingen zeer belangrijk.
Multatuli, die als bestuursambtenaar in Indonesië was geweest, had nog al eens zeer
laatdunkend over de koloniale overheersers geschreven en dat werd hem door
belanghebbenden niet in dank afgenomen.
Zo kwam het dat die twee beroemde mensen geen vrienden waren.
In archieven kwam ik een naar mijn smaak heel geestig grafschrift tegen, gemaakt door
Multatuli en bestemd voor het 'a.s. graf' van Thorbecke. Er staat het volgende:
O voorbijganger, die mij hier liggen ziet
Als sterven een kunst was, dan lag ik hier niet.
In 1872 is Thorbecke overleden, zodat we mogen aannemen dat sterven geen kunst is.
15
