Jaargang nr. 13 1999
soevereiniteit over de Nederlanden aan, en die vorst gaat dan als soeverein-vorst
regeren.
Dat was niet zijn bedoeling natuurlijk, maar het kan verkeren.
In 1820 geeft hij het op: hij kan er niet meer tegen.
Maar hij bleek niet de enige in het land te zijn die het regime van Willem I zat was.
In België was al sinds zijn aantreden de weerzin tegen hem zeer groot, maar ook in de
Noordelijke Nederlanden begon men aan de poten van Willem's troon te zagen.
De koning had met zijn oorlog tegen de Belgen zeer veel geld verspild. Het volk wilde
dat niet langer; Nederland was arm en de Belgen wilden er niet bij horen. Stoppen dus,
vond de man in de straat.
ROUW OP HUIZE DAMPEGHEEST.
In de jaren '30 van de vorige eeuw kwam het einde van het trotse landhuis en zijn
bewoners reeds in zicht.
Jacob Weldijk overleed op 6 november 1834 en zijn vrouw, Charlotte Schippers, moest
op 22 december 1838 afscheid van het leven nemen.
Haar nagelaten vermogen, waaronder begrepen het landgoed, werd in die tijd geschat
op een half miljoen gulden.
Charlotte had zelf geen kinderen en haar erfgenamen waren de kinderen van haar
overleden man. Die kinderen moesten waarschijnlijk zoveel aan successierechten
opbrengen dat het niet erg aanlokkelijk was om Dampegheest te bezitten.
De zoon van Jacob Weldijk, Mathijs, verkreeg het recht van overname, maar om een
en ander te kunnen voldoen moest hij wel geld gaan lenen.
Het heeft er de schijn van dat de gloriedagen van de bewoners voorbij waren terwijl het
onderhoud van het landgoed juist investeringen vergde.
10
