Jaargang nr. 12 1998
op de tuin.
Naast het huis lag de tuin van Izaak Vooren en toen de bollen gerooid waren werd het
hoog tijd dat de in de paadjes tussen de bollenbedden gezaaide wortelen werden gewied.
Izaak had het druk en hij dacht, dat zou een klusje voor Pietje wezen.
Ja hoor, daar had Pietje wel zin in en fluitend knielde Pietje in het rulle zand en begon het
onkruid tussen de worteltjes weg te trekken.
Hij vond dat het maar slecht opschoot en dacht na of er niet een manier was om het sneller
te kunnen doen.
Als een flits schoot er een helder idee door z'n hoofd: hij zou met het onkruid ook die
lastige wortelen mee trekken dan ging het veel sneller. Dat ging al veel beter, maar toch
bleef er nog wat klein onkruid staan en dat was geen mooi gezicht vond Piet.
Ook daar bedacht hij en oplossing voor: hij schoof het rulle zand van de bollenbedden over
de in het paadje groeiende onkruid en weg was het. Hij verkreeg een schitterend schone
akker en dacht dat zijn baas daar toch dik tevreden over zou mogen zijn...
Tijdens de oorlog werd het in 1622 gebouwde huis bewoond door de gezinnen van Piet
Min (de Schipper), en van Dorus Valkering.
Jan kwam vaak bij de familie Min, hij was getrouwd met dochter Coba en dus in de familie
kring opgenomen.
Op een dag in April stond er een felle, droge noord-oosten wind. Jan was aan het
turfsteken en voor hem was dat het beste weer dat je kon wensen, want de turf droogde
onder je handen.
Maar voor de oude woning voltrok zich een ramp door die wind.
Het liep tegen het middaguur en Klaas Vooren die op de tuin aan het werk was richtte zich
op van z'n werk om naar huis te gaan. Hij ontwaarde echter rook bij de woning en spoedde
zich daarheen om te zien wat er gaande was.
De bewoners zelf hadden het nog niet ontdekt omdat de brand aan de zijkant was
ontstaan, maar door de harde wind verspreidde het vuur zich razend snel en moest
iedereen haastig naar buiten.
Er viel niets meer te redden, maar zoon Klaas Min, die een verwoed schaatsenrijder was,
42
