Jaargang nr. 12 1998
Toen Cor met pensioen ging in 1972 kon zoon Max dus een bloeiende zaak overnemen.
Het rayon bestreek een groot deel van Noord-Holland, er liep 6 man personeel. De eerste
klanten die de oversteek zouden maken naar de nieuwe polders of het buitenland stonden
eraan te komen.
Het magazijn aan de Hogeweg, dat in 1968 achter de winkel was gebouwd, werd op een
gegeven moment te klein. Max kreeg even wat meer bewegingsvrijheid doordat de fa.
Winder de garage even verderop kwijt wilde. Maar wat voor Winder een probleem was,
was het evenzeer voor hem. De bewoning breidde zich uit; hij raakte steeds verder
ingeklemd en raakte zijn uitbreidingsmogelijkheden kwijt. 'Chemisch' was niet langer een
toverwoord en de spullen waarin de firma handelde werden met argusogen bekeken.
Het gemeentebestuur begon zich erover te buigen, omdat men wel besefte dat de rapen
gaar zouden zijn als er ooit een ongelukje gebeurde. Max zat al te midden van bewoning
en met de overheersende windrichting aan de kust was de kans groot dat dan het halve
dorp behandeld zou worden. Er waren natuurlijk wel wat mogelijkheden om de opslag te
beveiligen, maar op een gegeven moment is de rek daar uit.
Beide partijen waren het wel eens over de wenselijkheid van bedrijfsverplaatsing, maar er
zou nog heel wat water door het Noord-hollands kanaal stromen, voor ze het ook eens
waren over het kostenplaatje. Max had al lang zijn zinnen gezet op de lokatie aan de
Uitgeesterweg: goed te bereiken, buiten de belangrijkste
bebouwing en 'onder de wind'. Daar verrees in 1990 het huidige bedrijf, gebouwd en
beveiligd volgens de nieuwste voorschriften. Er is grote aandacht besteed aan het
beveiligen tegen morsen en vermengen van produkten. Zo staan alle (vloeistof)vaten in
een lekbak, verschillende produkten worden in afzonderlijke compartimenten opgeslagen.
Er is een brandbeveiligings installatie die in een mum van tijd het hele magazijn vol schuim
29
