Jaargang nr. 12 1998 Vóór en tijdens de oorlog kweekte Cor vrij veel soorten voor het zaad (het stamzaad). Maar dat bedrijf werd wat meer aan banden gelegd: met het oog op raszuiverheid(!) werd het verboden om dat zaad zomaar door te verkopen. Cor wilde wel nieuwe wegen inslaan en probeerde zich in te schrijven als zaadveredelings en -selectie bedrijf. Helaas voor hem, de ambtenaren die z'n zaak kwamen inspecteren vonden het maar een rommeltje. En bovendien kreeg hij te horen dat hij niet genoeg vakkennis in huis had. Na de oorlog kreeg hij wel de kans om zich op het veredelingswerk te storten. Hij had kennis aan een tuinder in Castricum, die prima spruiten teelde en er zelf het zaad van won. Wie weet, misschien wist Cor dat in de oorlog al en wilde hij zich daarom in de tak storten? Hij kon in ieder geval het teeltrecht kopen, noemde het "Roem van Castricum" en heeft er nog vele jaren heel profijtelijk mee gedraaid. In '54 is hij zelfs exporteur van spruitkoolzaad. Totdat het ras werd ingehaald door andere rassen, want hij had uiteindelijk niet een echt selectiebedrijf. Maar toen deed hij het weer heel goed in plantuien en sjalotten, dus zo was er altijd wel ergens wat vet op het vlees. EEN NIEUWE WERELD De grote vlucht van synthetische bestrijdingsmiddelen kwam na de oorlog. De effectiviteit grensde aan het wonderbaarlijke, de oogsten waren gigantisch en iedereen was er dolenthousiast over. Met als onvermijdelijk gevolg dat het te pas en te onpas werd gebruikt. Vlak na de oorlog waren er grote problemen met ongedierte als luizen en vlooien. Instellingen en tehuizen waren gretige afnemers van DDT. Want wat wisten de mensen nu helemaal van de schadelijke effecten? De kinderen hebben indertijd moeder Nuyens vaak genoeg geholpen met het overpakken. Gewoon met de neus boven de ton, in zakjes scheppen, afwegen en dichtmaken. Als er veel werk was, dan zagen ze wit van; of zwart, al naar gelang het produkt. Het magazijn werd met de bezem aangeveegd; het stoof wel een beetje, maar dat liep wel los. En nu zijn zulke produkten verboden omdat ze zo giftig zijn en onafbreekbaar en komt men er alleen nog maar bij met een adembescherming! 24

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Jaarboek Stichting Oud Limmen | 1998 | | pagina 25