Jaargang nr. 12 1998
EEN AARDIGE, VRIENDELIJKE PASTOOR.
Toen ik op school kwam was pastoor juist met emiraat.
Gekend heb ik hem niet, maar wel zag ik de voornaam-uitziende man in de kerk bij
bijzondere plechtigheden.
Want als er iets te vieren viel was hij altijd in Limmen te vinden. Statig, met zijn grijze
krullen tot op z'n schouders, liep hij in de processie door de kerk.
Aan de verhalen en anekdotes die over hem de ronde deden valt op te maken dat het een
markante persoonlijkheid was.
Ik krijg de indruk dat hij zich door God tot herder over de 'kudde Limmen' voelde
aangesteld, en dat Hij hem tot verantwoordig zou roepen als niet alle schaapjes veilig
Boven zouden komen.
Stellig is Limmen niet zijn gemakkelijkste kudde geweest, maar omdat hij zich
verantwoordelijk voelde moest hij zo nu en dan met harde hand dwalende schapen in z'n
kudde terug jagen.
Pastoor Peeperkorn deed veel meer goed dan de mensen wisten.
Een man, wiens vader in die tijd een kruidenierswinkel dreef, vertelde mij dat hij misdienaar
was geweest bij pastoor Peeperkorn.
"Ik kon mij er aan ergeren", zei hij, "als mensen kwaad van pastoor spraken, want ik wist
hoeveel goed hij deed, maar ik mocht niets zeggen."
Pastoor gaf de kleine jongen geld mee om boodschappen te kopen die dan naar arme
mensen moesten worden gebracht.
"Niets zeggen hoor!" werd hem dan op het hart gedrukt.
Ook zijn omgang met kinderen moet heel goed zijn geweest.
Van mijn oudere broer en zuster hoorde ik dat zij veel hielden van pastoor Peeperkorn, die
zij zich heel goed herinnerden.
Het was een aardige, vriendelijke man en als hij jarig was tracteerde hij gul op
chocolademelk en koek. Ook gaf hij een voorstelling met zijn toverlantaarn.
16
