Jaargang nr. 11 1997
Het eerste kraantje op het erf aan de Hogeweg naast Henk,
nu het parkeerplein van de dansschool.
De Daf's werden al snel voorzien van eenzelfde hijsinrichting, die ze op de auto mee
konden nemen. De Diamond was maar heel simpel, eigenlijk een takelwagen, dus
kwamen de beperkingen al snel in zicht. Toen werd er besloten een Reo aan te schaffen.
Een dump-kraanwagen van het amerikaanse leger. Die had een hydraulische arm en kon
zwenken, wat natuurlijk wel een voordeel was. Met de nodige inventiviteit en de motor van
een ruitenwisser werd er door Piet Vessies en Meindert Out een afstandsbediening op
gemaakt. Want de motor, die het hijsmechanisme aandreef, kon alleen bediend worden
vanuit de bestuurders cabine. Deed de kraan dan even niets, dan stond de motor veel
toeren en kabaal te maken voor weinig wol. Omdat er één man mee werkte, zou die
genoodzaakt zijn om voortdurend heen en weer te klauteren.
Zo konden de mannen van Winder de nodige klussen aanpakken en al doende deed men
een hoop ervaring op. Uiteraard deden ze zo ook contacten met klanten op.
Het verhuizen van bouwliften voor Intervam in het Alkmaarse Hoefplan opende de
mogelijkheid om meer hjswerk aan te nemen op die bouw. Dat zou een jaar werk
opleveren. Het Reo'tje was daarvoor niet geschikt, maar ze speelden bluf en zeiden dat ze
al bezig waren met een nieuwe. Toen heeft de firma zich in '65 aan een Bantam-kraan
gewaagd. Het was een kraan met een vakwerkgiek. In die capaciteit bestonden er toen
nog geen hydraulische kranen. Bovendien kan je met een vakwerkgiek meer gewicht
verplaatsen dan met een hydraulische kraan omdat de giek zelf lichter is.
49
