Jaargang nr. 11 1997
Ook Nederland wordt zenuwachtig en mobiliseert zijn leger.
Ik ben er dan al, maar mijn onderdeel wordt verhuisd naar Den Helder en gelegerd op Fort
Erfprins.
Wij kregen de opdracht te verhinderen dat de Duitsers via de Afsluitdijk Noord-Holland binnen
zouden komen.
Maar goed voor die Duitsers dat ze dat niet hebben geprobeerd. Wij waren vastbesloten om ze
een gevoelig lesje te leren, als zij in hun overmoed daartoe en poging zouden wagen."
Eind goed, Al goed
Dan worstelen wij ons in Limmen gezamenlijk de oorlog door. In die eerste jaren, zeg t/m 1942,
gaat het allemaal nog vrij goed en gedragen de Duitsers zich enigszins behoorlijk tegenover de
bevolking.
Maar als dan hun legers in Rusland in 1943 verliezen lijden en het Nederlandse volk daar
leedvermaak om heeft. Als de Duitsers dan Joden gaan opbrengen en arbeiders als slaven naar
Duitsland transporteren om daar in de industrie te werken, wordt de stemming grimmiger.
Gaandeweg wordt de toestand slechter en onze voorzieningen, zoals gas en elektrisch verdwijnen
weer. Het was een wonder dat de mensen zo gemakkelijk een stap terug konden doen, en hoe
groot het improvisatietalent van de mensen was.
"Wij hadden evengoed lol met elkaar en omdat in Limmen iedereen iedereen kende, en er geen
"verkeerden" tussen zaten, kon je vrijuit spreken.
Natuurlijk was er gebrek aan van alles, maar omdat de meesten een eigen tuintje hadden, kwam
er wel eten op tafel ook al was het veelal wat schraal; je bleef wel in leven.
Na de oorlog ben ik op een fabriek in de Zaan gaan werken als magazijnmeester. Daar ben ik
gebleven tot het bedrijf werd opgeheven. Toen verkoos ik de vrijheid en ben als zelfstandig
ondernemer mijn eierenhandel begonnen.
Dat was een heerlijke tijd; onder de mensen met mijn handeltje was wat ik altijd had gewild.
38
