Jaargang nr. 11 1997
stond de boerderij van Jan Veld. Even verderop, waar nu GerTon en JohWin zijn gevestigd, stond
een boerderij die bewoond werd door twee gezinnen nl. Van Dijk en Van der Velden. Die boerderij
werd "het glazen paleis" genoemd omdat op het dak van de stolp nogal veel glazen dakpannen
lagen. Daarmee verkreeg men natuurlijk meer daglicht op de zoldering.
De kinderen van die gezinnen en de kinderen van het gezin Kejzer speelden vaak samen en het
trefpunt was dan dikwijls de Straatweg. Het weinige verkeer bestond uit paard-en-wagens en
vrachtauto's met massieve banden. Een heel enkele keer kwam er weleens een luxe-auto voorbij.
Kinderen zijn door alle eeuwen heen ondeugend geweest en ook het clubje waar Dorus deel van
uit maakte was daarop geen uitzondering.
Zij staken dan spijkers tussen de straatstenen en verschansten zich snel achter de heg om
vandaar uit te kunnen genieten van de klap die een ontploffende band van de vrachtauto zou
opleveren. Jammer voor de deugnieten: een massieve band kan tegen spijkers.
Het dorp krijgt waterleiding en elektrisch licht
In 1923 werd de rest van het dorp van elektrisch licht voorzien en dat was een revolutie. Men was
de olielamp gewend en dat elektrisch was een klein wondertje; je hoefde niks meer bj te vullen.
Hoe sommige mensen daarop reageerden toont hoe weinig benul men er van had. "Ljpie", zo
werd een vrouwtje genoemd, had ook "stroom" gekregen. Het Gemeentelijk Elektriciteits Bedrijf
begreep dat het voor de mensen iets heel vreemds was en stuurde dan ook controleurs langs de
nieuwe aansluitingen om te zien of alles goed ging.
Zo kwam er ook een bij Ljpie en vroeg wat zij er van vond en of het haar goed beviel. "Nou
merakels hoor" was het enthousiaste antwoord van het vrouwtje, "jollie hewwe 't vlede week
annestoke en 't brand nag." Prima dus, geen stroom bijgevuld en toch maar blijven branden.
33