Jaargang nr. 9 1995
over me en dacht ik: "een Duitse tank".
Buurvrouw Trijn hoorde ik een gil geven; vader gooide zijn klompen uit en
rende naar de voorkant van het huis. Toen hoorde ik Piet van der Eem, de
bakker, luidkeels lachen.
Daardoor kwam ik gelukkig weer terug tot de werkelijkheid, van: "Dat moet
meevallen". Maar ik was toch wel erg nieuwsgierig wat er nu toch gebeurd
was. Vader was er eerder en ik hoorde Piet van der Eem tegen vader
zeggen: "Dat was toch ook wat Arie; ik had er met mjn bakfiets nogal aardig
de gang in en om Trijn, die lieveling, niet van haar sokken te rijden, kom ik
effe te veel naar het midden van de weg. Ik steek ook m'n hand nog op naar
Kees Dirkson in het weiland en dan raak ik met de spil van die bakfiets toch
dat paardepadje, dat hier veel te hoog ligt ten opzichte van de rest".
"Nou" zei vader, "je bakfiets is niet direct nieuw meer, maar hij moet toch
nog wel tegen een stootje kunnen, het gaf toch een kabaal." "Ja Arie" gaf
Piet weer, "je hebt gelijk, mijn bakfiets is niet nieuw meer, maar het kan zó
gek gaan; ik had daareven toch bijna een nieuwe." "Nou Piet" zei Trijn, "hoe
dat?" "Wel" zei Piet, "ik kwam daarnet Piet Breed tegen en die heeft een
nieuwe. Ik zeg: "Moeten we ruilen"; nou, hij zei "Nee", maar anders zou je zó
een nieuwe hebben." "Och Piet van der Eem, vent" reageerde Trijn. "Nou ja
Trijn" lachte Piet, "het kwam goed af, je ziet d'r nog wel bleek van." "Wat
dacht je, man?" zeiTrjn, "ik verschoot me dood!" - let op ons taalgebruik.
Daarna liep Trijn naar huis en leefde met Gert nog lang en gelukkig. En dat
Leven met Gert is ook een stukje historie van Limmen. Buurvrouw Trijn, van
haar meisjesnaam Valkering, was getrouwd met Gert Hermes: prachtige
mensen. Zij bewoonden het tweede huis rechts vanaf de B.N.straat aan de
Westerweg, waar Gré en ik nu wonen.
RADIO-DISTRIBUTIE
In dat huis was toen de ontvangst van wat genoemd werd 'de
Radiodistributie'. Daar kon je je op abonneren; kosten 50 cent per week.
35