Jaargang nr. 9 1995 HET PAARDJEPADJE En 'Hilversum drie' bestond nog niet Het paardepadje; voor mensen die nog niet precies weten waar we het over hebben, zou mogelijk paardepaadje beter klinken. Maar zo werd het nu eenmaal genoemd in Limmen, Wat de naam wel voor een ieder duidelijk aangeeft: het was er voor de paarden. Alweer maak ik een fout. Het lag er eigenlijk als bescherming voor de weg, opdat de paarden er geen gleuf in zouden lopen. Je moet zelfs stellen dat het voor de paarden slecht was; voor hun gewrichten: er zat totaal geen vering in. Het paardepadje, dat precies midden in de weg lag, was een, laat ik het nu maar zó zeggen: een bestraat paadje van gewone straatklinkers, ongeveer 70 a 80 cm. breed. Naast het paardepadje was de weg eigenlijk min of meer halfverhard. Het paardepadje lag ook vaak wat hoger in de weg want het verzakte minder snel. Bij ons voor lag het zelfs aanmerkelijk hoger in de weg. Wij woonden toen nog in het boerderijtje - nu woont daar de homeopatische arts, Frank Kramer - hoek Molenweg - Westerzij, nu B.N.straat - Westerweg. DE VLIER Als ik aan dat paardepadje denk komt bij mij ook altijd meteen de vlierboom voor de geest die bij ons midden op het erf stond. In 1930 ben ik geboren en mijn grootvader vertelde mij als kleuter: "Zo'n vlierboom plantten de mensen soms op het erf, want de boom zou de bewoners beschermen tegen allerlei onheil". Hij vertelde erbij dat ik dat moest zien als bijgeloof. "Wat stom" zei ik. "Dat moet je nooit zo gauw zeggen", kwam mijn vader er tussen. "Je moet je goed bedenken" ging hij verder, "dat de mensen toen veel minder wisten, je moet weten, dat ze toen leefden met het idee dat ze omringd waren door allerlei onzichtbare vijanden. Zo geloofden ze daarom ook dat als je de boom rooide er zeker één in de familie zou sterven." "Heb je hem daarom twee jaar terug afgezaagd en niet gerooid?" vroeg ik. "Nee hoor" zei hij, "maar de boom 32

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Jaarboek Stichting Oud Limmen | 1995 | | pagina 33