Jaargang nr. 9 1995
HET PAARDJEPADJE
En 'Hilversum drie' bestond nog niet
Het paardepadje; voor mensen die nog niet precies weten waar we het over
hebben, zou mogelijk paardepaadje beter klinken. Maar zo werd het nu
eenmaal genoemd in Limmen, Wat de naam wel voor een ieder duidelijk
aangeeft: het was er voor de paarden. Alweer maak ik een fout. Het lag er
eigenlijk als bescherming voor de weg, opdat de paarden er geen gleuf in
zouden lopen. Je moet zelfs stellen dat het voor de paarden slecht was; voor
hun gewrichten: er zat totaal geen vering in. Het paardepadje, dat precies
midden in de weg lag, was een, laat ik het nu maar zó zeggen: een bestraat
paadje van gewone straatklinkers, ongeveer 70 a 80 cm. breed. Naast het
paardepadje was de weg eigenlijk min of meer halfverhard. Het paardepadje
lag ook vaak wat hoger in de weg want het verzakte minder snel. Bij ons voor
lag het zelfs aanmerkelijk hoger in de weg. Wij woonden toen nog in het
boerderijtje - nu woont daar de homeopatische arts, Frank Kramer - hoek
Molenweg - Westerzij, nu B.N.straat - Westerweg.
DE VLIER
Als ik aan dat paardepadje denk komt bij mij ook altijd meteen de vlierboom
voor de geest die bij ons midden op het erf stond. In 1930 ben ik geboren en
mijn grootvader vertelde mij als kleuter: "Zo'n vlierboom plantten de mensen
soms op het erf, want de boom zou de bewoners beschermen tegen allerlei
onheil". Hij vertelde erbij dat ik dat moest zien als bijgeloof. "Wat stom" zei
ik. "Dat moet je nooit zo gauw zeggen", kwam mijn vader er tussen. "Je
moet je goed bedenken" ging hij verder, "dat de mensen toen veel minder
wisten, je moet weten, dat ze toen leefden met het idee dat ze omringd waren
door allerlei onzichtbare vijanden. Zo geloofden ze daarom ook dat als je de
boom rooide er zeker één in de familie zou sterven." "Heb je hem daarom
twee jaar terug afgezaagd en niet gerooid?" vroeg ik. "Nee hoor" zei hij,
"maar de boom
32