Jaargang nr. 9 1995
Abel Tasman kreeg de opdracht om met twee schepen, de fluit "Zeehaen"
en het jacht "Heemskerk", naar Mauritius te varen om van daaruit zuidelijk
tot 52° 54" zuiderbreedte te gaan en vervolgens oostwaarts tot 220°
oosterlengte van Tenerife. (In die tijd rekende men nog niet vanaf
Greenwich).
Als er een mogelijkheid was moest hij doorvaren richting Solomons-
eilanden, was de opdracht.
Om te kunnen profiteren van de lange dagen op de hoge breedte
vertrokken de schepen eind januari naar Mauritius en na proviand aan
boord te hebben genomen en reparaties te hebben verricht, werd
uitgevaren naar het onbekende zuiden. Tasman kreeg handelswaar mee
ter waarde van f 3000,-, dat kon altijd van pas komen.
De vermoedens bleken juist te zijn, je kon achter Australië om varen en
daar kwam bij dat Tasman en de zijnen geluk hadden: er kwam land in
zicht.
Dat land bleek Tasmanië te zijn. Toen hij weer verder zuid voer kreeg hij
wederom land in zicht.
"Eureka", verzuchtte de verheugde kapitein, "dat is Statenland, de
kust van Chili". Maar dat bleek een misvatting; wat hij ontdekte
was Nieuw Zeeland.
DE MOORDENAARSBAAI
In een baai gingen zij voor anker en intussen waren de Maories al te hoop
gelopen om dat gekke vaartuig op zee te zien.
Een van hen blies op een instrument dat op een trompet geleek en het
scheepsvolk, blij verrast om het vermeende welkom, liet ijlings z'n
trompetter aantreden om het gebaar muzikaal te beantwoorden en jawel,
even later klonk het getetter over de baai richting Maories op de wal.
Ziezo, dacht Tasman, dat kan niet meer stuk en hij liet een sloep met
matrozen vertrekken richting kust voor verkenning, waarna het handjes
schudden en geschenken-uitwisselen tussen hoofdman en kapitein een
aanvang kon nemen.
14
