Jaargang nr 8 1994 voor Gerrit Brakenhoff, want mijn geweten was ook niet altijd brandschoon. Toen hij weer eens achter een groepje jongens aanzat en z'n klompen in zijn handen had genomen om op sokken harder te kunnen lopen, struikelde hij op het moment dat hij Cor van der Peet bijna te pakken had. Languit op de grond liggend smeet de woedende man z'n klomp achter de vluchtende Cor aan, die met een daverende klap niet tegen het hoofd van Cor, zoals de bedoeling was, maar tegen de wal aan splinters viel. En zoals het dan gaat, de jongens kraaiden victorie en de gesneuvelde aanvaller werd naar hartelust uitgelachen. Dan was het zaak om voorlopig met een kringetje om de man heen te lopen. NOSTALGIE De schietbaan was gemeente-eigendom; dat leek gemakkelijker maar dat is maar schijn. Daar was Jan van der Peet hotemetoot en ook die was niet altijd bereid om ons ongelimiteerd onze gang te laten gaan. De schietbaan was wel veel spannender dan het kraaienbos. Er waren grindpoorten waar ze doorheen moesten schieten om afdwalen van kogels te voorkomen. Op het einde van de baan was het schietschijven rek. Via een vernuftig katrolsysteem kwam de ene schijf naar je toe als je de ander weg duwde. Prachtig speelgoed. Een houten boetje was de bewaarplaats voor de schijven en vlaggen. Achter de schietschijf was een enorme hoop zand waar de rode vlag op werd gezet als er geschoten werd. De hoop deed dienst als kogelvanger. Daar kwam het lood terecht en natuurlijk visten wij dat lood eruit want dat bracht geld op. Iedere week reed Jansen met z'n scharesliep en voddenkar door Limmen en dan verkochten wij dat lood, samen met de soepkluiven van thuis. Achter de schietbaanhoop was nog een bosje van kreupelhout en het geheel was omgeven door een oude wal. Ook de tuinen in de omgeving waren omzoomd door hoge wallen. Omdat de tuinders vaak erg veel last hadden van droogte gingen zij 30

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Jaarboek Stichting Oud Limmen | 1994 | | pagina 31