achter kon schuilen en zij moesten bovendien goed opletten voor die verraderlijke 'booby-traps' (laag over de weg gespannen draadjes waar aan het einde een landmijn was bevestigd). De brug werd gemeten en het gezelschap vervolgde zijn weg naar nummer twee. Onderweg daarheen klonken zo nu en dan al wat verspreide geweerschoten uit de bossen. Van een staakt-het-vuren was daar in ieder geval niets te merken. Aangekomen bij de tweede brug barstte het geweld eerst goed los. Het bleek een keurig opgezette hinderlaag te zijn en het groepje nederlandse soldaten werd met mitrailleurvuur bestookt. Jaap Metzelaar: "De kogels scheerden tussen mij en m'n maat, Jaap Notenbos uit Castricum, door. Plotseling hadden ze mij te pakken, juist onder mijn arm, in de oksel. Ik greep naar m'n geweer maar ik kon m'n arm niet meer bewegen, dus schieten was er niet meer bij. Het enige dat mij overbleef was: wegrollen naar een greppel en wachten tot de kogels op waren. De strijders hadden het daarna gemunt op een houten schuurtje waarvan zij vermoedden dat wij daarin waren gevlucht. Tot ons genoegen verschoten ze daarop hun kruit en vertrokken daarna snel het bos in. Naar de auto was het toen nog zo'n 3 a 4 km. lopen. Dat werd een extra zware tocht omdat een van onze mensen, een KNIL soldaat, onderweg onwel werd. De jongens maakten van een paar jassen, met door de armen gestoken stokken, een brancard en zo kwamen we toch met een minimum aan schade bij de achtergelaten auto terug." Zo was het leven in de rimboe: "Roeien met de riemen die je hebt; desnoods roeien zonder riemen." Aldus Jaap Metzelaar. Toch had Jaap geluk gehad, vond hij zelf. Weliswaar was de tocht naar het hospitaal over de erbarmelijk slechte weg en in een oude vrachtauto een pijnlijke aangelegenheid, maar eenmaal in het hospitaal viel het mee. De kogel in zijn oksel had alleen vlees geraakt en nadat er een stukje achtergebleven metaal uit was verwijderd, ging de genezing voorspoedig en restloos. Een soldaat op het bed naast hem was er erger aan toe; ook die had een schotwond in z'n arm, maar die moest zijn arm laten amputeren. JAARGANG NR. 7 1993 38

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Jaarboek Stichting Oud Limmen | 1993 | | pagina 39