Jaargang nr. 4 1990
De bronnen zijn o.m.: Het Evangelieboek, Lib. St.
Adalberti, het Gravenregister en de Font. Egmundenses.
In 1250 wordt de naam voor het eerst met dubbel
m; Limmen of Lymmen geschreven, maar de oude
schrijfwijze wordt in het verloop van de 13* eeuw
ook nog gebezigd.
Zelf vond ik nog de vormen Limen en Limnen. In een
Egmonds bron stond de vreemde naam Limbem.
De vreemde afwijkingen zijn echter, volgens de hr.
R. Rentenaar (Meertensinstituut, bureau Naamkunde),
verwaarloosbaar. Zij kunnen in de tijd versprekingen
of verschrijvingen zijn, of dat men de betekenis van
de naam tóen al niet meer begreep.
Welke mogelijkheden biedt de naam?
"Welnu", zegt de heer Samplonius, "in de eerste plaats
moeten we ons erbij neerleggen dat in sommige gevallen de
betekenis van een plaatsnaam niet meer te achterhalen valt.
Limmen vormt een twijfelgeval." Afgezien daarvan dat we dat
al vermoedden, is het dan toch nog mogelijk dat er enkele
gissingen denkbaar zijn
Ja, zegt Karsten: "Waarschijnlijk bevat de plaatsnaam het
woord Linde'."
Ten 1e: Limban wordt Linde/ban
Ten 2e: Limban is een samentrekking van Lindeboom.
Waarom Limban, Linde kan inhouden is volgens Samplonius
mogelijk doordat het in de geschiedenis van de taal(kunde)
vaker voorkomt dat -nd- wel eens als -m- geschreven werd
(Lind wordt Lim), maar voorwaarde was dat daarna een -b-
volgde; en dat is in Limban het geval.
De Vries geeft deze verklaring: "Vat men het 1ste lid als 'Linde'
op, dan kan de uitgang het woord 'ban' zijn, maar ook wel
'bam' fries voor boom)". Nu denk ik toch wel even aan die
vreemde benaming uit het Egmondse geschrift nl. 'Limbem'.
20
