Jaargang nr. 4 1990
watermassa slaat landinwaarts delen van de veenlagen weg
die zich tussen de zandige strandwallen bevinden. De
kwelderachtige vlaktes pal achter de zandplaten lopen vol.
Méér naar het binnenland snijdt de scherpe wind de blaren
van de struiken en doet de bomen buigen onder dat barse
stormgeweld.
In deze hevige najaarswoede loopt een man achter de
bossages noordwaarts, - hij rilt, in z'n grove grijze pij. De wind
heeft soms vat op het pak konijnen dat hij op zijn rug torst, dat
hem af en toe doet wankelen. De weg die hij beloopt is
modderig en ongelijk - vol kuilen en bulten - en zodirect zou
die helemaal ophouden, weet hij.
Sinds de Romeinen de 'Bataafse eilanden' hadden ingenomen
omstreeks het jaar 0, waren er heirwegen door hen
aangelegd, die dienden voor een snelle en makkelijke
verplaatsing van leger en handel naar -en tussen de
nederzettingen. Maar door de vochtige en soms moerassige
veenstukken tussen de zandige strandwallen hier in het
Kinnehem (Kennemerland), was dit een moeilijk begaanbare
en gebrekkige weg. Bovendien liepen her-en-der veen-
stroompjes, zodat het vooral met wagens een opgave was.
Kanninus, zoals de man zich noemde, streek de warrige haren
uit z'n ogen en bromde een verwensing in z'n baard; uren liep
hij en leek niet op te schieten, terwijl z'n koontjes en neus al
flink blauw aanzetten. Het handeltje op z'n rug begon hem
zwaar te vallen.
De weg hield nu helemaal op, daar, waar de veenmos-
begroeiing begon. Even verderop vormden wilgen de grens
tussen zandig modder en venig moeras. Kanninus overzag de
situatie, zette toen voorzichtig z'n voet op de zompige
veenbonken en liep als een dronken kerel zigzaggend over het
veld. Plotseling hield hij stil op een droog stuk, wat een
zandplaat bleek midden tussen het natte veen. Vóór hem
strekte zich een moerassig gebied uit waarin,
17
