Jaargang nr. 3 1989
Kop in de wind.
Dirk Kuiper vertelde dat zij zoveel mogelijk de risico' s
vermeden. Als het even kon werd dan aangevaren via het
kanaal en dan langs Akersloot over de Dodde naar de sluis. Of
er werd in de Enge Stierop langs de kant afgemeerd tot het
enigzins luwde.
Maar ja, je wist nooit hoe lang dat kon gaan duren; en lang
wachten maakt ongeduldig. Jaap Min vertelde mij jaren
geleden al eens, hoe lang wachten hem de keel ging
uithangen. Dan probeer je jezelf moed in te spreken en je gaat
overwegen om het er toch maar op te wagen. Als je dan voor
'doen' beslist hebt, gaat het erom je zenuwen goed in
bedwang te houden. Dan klinkt in jezelf het commando: "Sjor
de luiken dicht, volle kracht vooruit, kop in de wind". Broer
Klaas moest dan de motor op volle kracht houden, terwijl Jaap
aan het roer de schuit met de kop in de golven moest zien te
houden.
Als de motor te weinig kracht kan leveren, loopt de schuit uit
het roer en ga je dwars op de golven. De kans dat je dan een
speelbal wordt is levensgroot aanwezig en het gevolg is dan,
dat je als een spookschip op de lagerwal af dendert. De
basaltblokken daar weten wel raad met je arme schuitje; als
een boon in de koffiemolen wordt die verbrijzeld.
Het bij stil weer zo vriendelijke water, kan bij storm plotseling
veranderen in een vreeswekkend booswicht; een alles
verslindend monster. De laag op het water liggende schuiten
liepen al gauw het risico dat het buiswater hun schuiten vulde.
Het gevolg daarvan was zinken als een baksteen.
In de jaren '50 hielden de schippers het voor gezien. De sluis
raakte daarna in slechte staat van onderhoud en het
polderbestuur stond voor de keus: vernieuwen of dempen. Het
laatste werd de keus en zo werd de sluisput gedempt en
daarmee kwam een einde aan de verbinding van Limmen met
het buitenwater.
P. A. van der Steen
28