Jaargang nr. 3 1989 Kop in de wind. Dirk Kuiper vertelde dat zij zoveel mogelijk de risico' s vermeden. Als het even kon werd dan aangevaren via het kanaal en dan langs Akersloot over de Dodde naar de sluis. Of er werd in de Enge Stierop langs de kant afgemeerd tot het enigzins luwde. Maar ja, je wist nooit hoe lang dat kon gaan duren; en lang wachten maakt ongeduldig. Jaap Min vertelde mij jaren geleden al eens, hoe lang wachten hem de keel ging uithangen. Dan probeer je jezelf moed in te spreken en je gaat overwegen om het er toch maar op te wagen. Als je dan voor 'doen' beslist hebt, gaat het erom je zenuwen goed in bedwang te houden. Dan klinkt in jezelf het commando: "Sjor de luiken dicht, volle kracht vooruit, kop in de wind". Broer Klaas moest dan de motor op volle kracht houden, terwijl Jaap aan het roer de schuit met de kop in de golven moest zien te houden. Als de motor te weinig kracht kan leveren, loopt de schuit uit het roer en ga je dwars op de golven. De kans dat je dan een speelbal wordt is levensgroot aanwezig en het gevolg is dan, dat je als een spookschip op de lagerwal af dendert. De basaltblokken daar weten wel raad met je arme schuitje; als een boon in de koffiemolen wordt die verbrijzeld. Het bij stil weer zo vriendelijke water, kan bij storm plotseling veranderen in een vreeswekkend booswicht; een alles verslindend monster. De laag op het water liggende schuiten liepen al gauw het risico dat het buiswater hun schuiten vulde. Het gevolg daarvan was zinken als een baksteen. In de jaren '50 hielden de schippers het voor gezien. De sluis raakte daarna in slechte staat van onderhoud en het polderbestuur stond voor de keus: vernieuwen of dempen. Het laatste werd de keus en zo werd de sluisput gedempt en daarmee kwam een einde aan de verbinding van Limmen met het buitenwater. P. A. van der Steen 28

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Jaarboek Stichting Oud Limmen | 1989 | | pagina 29